Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ....


Εκεί που ανέτρεχα σε άρθρα και τοποθετήσεις όσον αφορά την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Δεκέμβρη του 2008, έπεσα πάνω σε τρία δημοσιευμένα κείμενα στο "Ριζοσπάστη" (λέμε τώρα), και πραγματικά... ΕΚΑΝΑ ΕΜΕΤΟ!! Προσέξτε ειδικά το τρίτο προβοκατόρικο κείμενο.... Για να μην έχουμε αυταπάτες....
funis





α) 16 Δεκέμβρη 2008


Περί εξέγερσης
Η προοπτική των μεγάλων αγώνων και των λαϊκών εξεγέρσεων είναι μπροστά. Κανένας βέβαια δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις ούτε για το χρόνο εκδήλωσής τους, ούτε για τις μορφές που θα πάρουν. Δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν ανάμεσα σε μία ή περισσότερες θητείες της Βουλής και σε καμία περίπτωση οι δημοσκοπήσεις και τα κοινοβουλευτικά ποσοστά δεν μπορούν να αποτιμήσουν και να καταγράψουν.



Οποιος στοιχειωδώς έχει μελετήσει τις γνήσιες λαϊκές εξεγέρσεις και επαναστάσεις γνωρίζει ότι δεν μπορεί να παίζει με τη λαϊκή εξέγερση ή πολύ περισσότερο να κάνει παιχνίδια στο όνομα της εξέγερσης.
Οσα ακούμε και διαβάζουμε αυτές τις μέρες από διάφορους αναλυτές, με κάτι «βαθυστόχαστες» αναλύσεις προκαλούν θυμηδία ή οργή στο βαθμό που είναι σε διαταγμένη υπηρεσία.
Η λαϊκή εξέγερση δεν είναι περίπατος με πέτρες και μολότοφ. Είναι η αποφασιστική αναμέτρηση της εργατικής τάξης και του λαού με την εξουσία του κεφαλαίου και με στόχο την ανατροπή της και όχι για την αλλαγή μιας αστικής κυβέρνησης με μια άλλη.
Είναι ένα κίνημα συνειδητό που προκαλεί την έκρηξη της λαϊκής αυτενέργειας και ταυτόχρονα είναι ικανό και σε θέση να ενώνει το αυθόρμητο με το συνειδητό σε έναν ενιαίο και πολύμορφο αγώνα αποφασισμένων λαϊκών μαζών.
Είναι ακριβώς αυτό που το καπιταλιστικό σύστημα προβλέπει, φοβάται και προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει. Η κύρια κατεύθυνση της στρατηγικής του είναι υποταγμένη σε αυτό το σκοπό.
Είναι στρατηγική επεξεργασμένη, ενσωματώνει την πείρα των λαϊκών επαναστάσεων και εμπλουτίζεται διαρκώς, από τα διάφορα επιτελεία, με την πείρα που συγκεντρώνεται από τις εξελίξεις, λαϊκά ξεσπάσματα ή και πρακτικές εφαρμογές σχεδίων τύπου «Πορτοκαλί Επανάσταση». Είναι άλλο πράγμα τι τελικά μπορούν να κάνουν κι άλλο πράγμα ο σχεδιασμός που έχουν. Η οικονομική κρίση δείχνει ότι κανένα όπλο, όσο ισχυρό κι αν είναι, δεν μπορεί ούτε να αναστείλει, ούτε να ματαιώσει τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης. Ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε παντοδύναμος ούτε αιώνιος. Είναι σε βαθιά και αξεπέραστη κρίση. Δεν πρόκειται όμως να φύγει από το προσκήνιο της Ιστορίας μόνος του όπως και δεν μπορεί να ματαιώσει την πορεία της Ιστορίας. Παίρνει όμως μέτρα πρόληψης, έχει στρατηγική αναχαίτισης. Στρατηγική που συνδυάζει την ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση, αποτροπής, ενσωμάτωσης ή ευνουχισμού ριζοσπαστικών, επαναστατικών τάσεων και διαθέσεων μέσα από έναν πολύμορφο μηχανισμό με πολλούς ρόλους (κυβερνήσεις ενσωμάτωσης, έδρες πανεπιστημίων και Ινστιτούτα, ΜΜ Ενημέρωσης, εξαγορές ή υπονόμευση κομμάτων και συνδικάτων, κλπ., κλπ.) με την πιο άγρια καταστολή, με επίσης έναν τεράστιο μηχανισμό και κατά βάση ένοπλο.
Στρατηγική που έχει σαφή σκοπό. Να προστατεύσει με κάθε τρόπο, κάθε μέσο, την εξουσία του κεφαλαίου που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και φυσικά στο στόχαστρο είναι η εργατική τάξη και το κίνημά της. Εκεί είναι συγκεντρωμένα τα κύρια πυρά.

Η πολύμορφη βία που ασκείται σε αυτήν την κατεύθυνση για να διατηρηθεί αυτή η «τάξη πραγμάτων» ούτε που απασχολεί τους λαλίστατους αναλυτές και «καθοδηγητές» της νεολαίας.

Στο γενικό αυτό σχεδιασμό, πάντα ήταν και είναι επιδίωξη να απομακρύνει ή να εμποδίζει τη συνένωση της νεολαίας με το εργατικό κίνημα, κυρίως τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών οικογενειών.
Αξιοποιούν για το σκοπό αυτό ένα μέρος της φοιτητικής νεολαίας που σε ένα μεγάλο μέρος της προέρχεται από αστικά και μικροαστικά στρώματα. Νέους που σε ορισμένες φάσεις εκφράζουν με εκρήξεις τα αδιέξοδα του μικροαστικού περιβάλλοντος που ζουν. Το έργο αυτό το γνωρίζουμε πολλά χρόνια. Τα ζούμε και σήμερα. Δίπλα στην καθολική σχεδόν πολύμορφη διαμαρτυρία της νεολαίας και οργανωμένη και αυθόρμητη γράφεται και ένα άλλο έργο. Ενα έργο που προσπαθεί επίμονα να ταυτίσει και να σηματοδοτήσει την οργή της νεολαίας με τους «κουκουλοφόρους» και την τυφλή βία με το σπάσιμο και τις φωτιές. Και ο πολιτικός στόχος; Φτάνει μέχρι το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση. Τίποτα παραπάνω, μαζί με ορισμένα αιτήματα του τύπου να ψηφίζουν οι νέοι στα 16. Αν αυτό δεν είναι ψηφοθηρία τι άλλο είναι όταν μπαίνει αυτή τη στιγμή;
Είναι τυχαίο ότι τα διάφορα κέντρα και ειδικά τα ΜΜ Ενημέρωσης κάνουν πως δε βλέπουν το οργανωμένο κίνημα που απαντάει και μάχεται και συγκεντρώνει στις γραμμές του δεκάδες χιλιάδες;
Σκόπιμα εδώ συγχέουν και προσπαθούν να παρουσιάσουν ως αυθόρμητο κίνημα τους «κουκουλοφόρους» και τα έργα τους. `Η το αυθόρμητο, που υπάρχει και τέτοιο στοιχείο, να το σπρώξουν στο κίνημα που σπάζει βιτρίνες. Ενα κίνημα χωρίς σκοπό και στόχους.

Είναι αστείο να ακούει κανένας διάφορους αναλυτές να ψάχνουν να βρουν τι μήνυμα στέλνει η νεολαία και αναζητούν κώδικες αποκωδικοποίησης. Και την ίδια στιγμή, να μη λένε κουβέντα για τις 65 και 70 ώρες δουλειάς τη βδομάδα που έχει σχεδιαστεί και συζητιέται αυτή τη βδομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο και αφορά πριν απ' όλα τα νέα παιδιά που θα μπουν στη βιοπάλη όταν τελειώσουν τα σχολειά τους. Να μη λένε κουβέντα για όλα όσα σχεδιάζουν να φορτώνουν στην εργατική και λαϊκή οικογένεια ως νέα βάρη στο όνομα ή με αφορμή την οικονομική κρίση.

Εκεί, όμως, που αποκαλύπτονται όλοι τους, όταν εκθειάζουν το αυθόρμητο είναι όταν επιχειρούν να ανοίξουν πόλεμο στο ΚΚΕ. Σταχυολογούμε μερικά μαργαριτάρια:
Ενας πολυπράγμων αναλυτής της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» σε γνωστό κανάλι καταγγέλλει το ΚΚΕ πως δεν μπορεί να καταλάβει ότι μπορεί να αναπτυχθεί ένα τέτοιο κίνημα αυθόρμητο, χωρίς καθοδήγηση. Ταυτίζει τις διαμαρτυρίες των νέων που πήραν πολλές μορφές μόνο με τους «κουκουλοφόρους» και τις τυφλές καταστροφές. Μα το ΚΚΕ αυτό και μόνο αυτό καταγγέλλει και τίποτα άλλο και μάλιστα πήρε την ευθύνη να το καταγγείλει ως σχεδιασμένο και εχθρικό στο λαϊκό κίνημα και στο κίνημα της νεολαίας.
Αυτό που τελικά μένει είναι ότι αυθόρμητο είναι να φοράς «κουκούλα» και να σπάζεις, το οργανωμένο πλιάτσικο.
Να σε τι δρόμους θέλουν να εκτρέψουν το κίνημα της νεολαίας.
Ενας άλλος από τους πολλούς βαθυστόχαστους αναλυτές της «ΑΥΓΗΣ» καταγγέλλει το ΚΚΕ ότι «επέλεξε να ανασύρει από τα συρτάρια του την παλιά και βολική θεωρία "των κουκουλοφόρων πρακτόρων της εξουσίας" για να εξηγήσει τα αδικαιολόγητα, χάνοντας βέβαια την ευκαιρία να αναδείξει το κοινωνικό ζήτημα ως τη βασική αντίθεση που κινητοποιεί τη νεολαΐστικη εξέγερση» και ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί «να αναλύσει σύνθετα κοινωνικά και ιδεολογικά φαινόμενα».
Και ποια είναι αυτά τα «σύνθετα κοινωνικά και ιδεολογικά φαινόμενα» που δεν μπορεί το ΚΚΕ να αναλύσει;
Να πώς τα περιγράφει: «Οι μετανάστες, οι γκέι και η νεανική διαφορετικότητα είναι τα πρώτα θύματα της πολιτικής διαχείρισης του φόβου από τα στρατιωτικοποιημένα σώματα της ΕΛ.ΑΣ.». Για τον κύριο αυτόν δεν υπάρχει εργατική τάξη, εργατική νεολαία, τόποι δουλειάς - κάτεργα, συνθήκες δουλειάς εξοντωτικές και αμοιβές πείνας. Δεν υπάρχουν νέοι που βιώνουν τα αδιέξοδα μέσα από τη ζωή των οικογενειών τους.
Νέοι που βλέπουν τους γονείς τους να σκοτώνονται από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πληρώνουν τα φροντιστήρια και τα έξοδα σπουδών των παιδιών τους. Δεν υπάρχουν νέοι που ζουν την αγανάκτηση των οικογενειών τους στην ύπαιθρο για τη ληστεία των μεγαλεμπόρων και τραπεζιτών. Νέοι και νέες που υποχρεώνονται να δουλεύουν και να σπουδάζουν. Νέοι και νέες που πασχίζουν αβοήθητοι, με το μέλλον αβέβαιο να δημιουργήσουν οικογένεια. Δεν υπάρχουν μηχανισμοί καταπίεσης αλλά και καλοπληρωμένοι «καθοδηγητές» να διδάσκουν στην εργατική τάξη την ταξική συνεργασία; Και συνεχίζει: Ολοι αυτοί, δηλαδή οι μετανάστες γενικώς, οι γκέι και νεανική διαφορετικότητα «μετέχουν στα ιδεολογήματα της "άγριας νεολαίας" και τον φετιχισμό της σπασμένης βιτρίνας ως πράξη ανυπακοής και αμφισβήτησης».

Γίνεται φανερό, γιατί αντέδρασαν όταν το ΚΚΕ μίλησε ότι χαϊδεύουν τα αυτιά των κουκουλοφόρων. Γιατί αποκαλύπτονται για όλη τους τη φιλοσοφία και πολιτική.

Να ο πυρήνας της φιλοσοφίας τους. Ο φετιχισμός της σπασμένης βιτρίνας είναι πράξη ανυπακοής και αμφισβήτησης. Να μέχρι πού φτάνουν οι βαθυστόχαστες αναλύσεις τους. Η βιτρίνα είναι το σύμβολο της εξουσίας, όπως είπε σε ένα άλλο κανάλι εξέχον στέλεχος του ΣΥΝ.
Αυτό το «κίνημα» το ΚΚΕ ούτε το στηρίζει ούτε συμμετέχει, όχι γιατί δεν το «ελέγχει και με βεβαιότητα δε γνωρίζει», όπως ισχυρίζονται, αλλά γιατί αυτό δεν είναι κίνημα, πολύ περισσότερο δεν είναι εξέγερση.
Εμείς καλούμε τη νεολαία σε ένα κίνημα ανυπακοής και αμφισβήτησης της πραγματικής εξουσίας, που έχει ως σύμβολό της τη βιτρίνα της καταπίεσης στους τόπους δουλειάς, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τα μονοπώλια, που επιβάλλουν στην κοινωνία την απροκάλυπτη δικτατορία τους, με θέσεις, αιτήματα, στόχους και σχέδιο.
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους φωστήρες της ανανέωσης.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?publDate=16/12/2008&id=10461&pageNo=7&direction=1

β) 25 Δεκέμβρη 2008

Εγκώμιο ενάντια στην ταξική ενότητα
Πολύ μελάνι έχει χυθεί τις τελευταίες μέρες και ακόμα περισσότερα λόγια έχουν ειπωθεί για να κολακέψουν τη νεολαία και να παρουσιάσουν τις κινητοποιήσεις ως ένα «νέο ιδιότυπο κίνημα» των νέων, ως μια «εξέγερση» που αποτελεί απόδειξη ότι η νεολαία είναι μια συνεκτική ομάδα στην «πρωτοπορία» της κοινωνίας.
Με αφορμή τις κινητοποιήσεις που ξεδιπλώνονται με μεγαλύτερη ένταση μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου, πρωταγωνιστές στην κατάρτιση του υμνολογίου της νεολαίας - όχι για πρώτη φορά - είναι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ομάδες που πορεύονται μαζί τους καθώς και μερίδα του Τύπου.
Κοινή συνιστώσα των παραπάνω παρεμβάσεων είναι να εμφανίσουν ως υποκείμενο της λαϊκής πάλης για κοινωνικές αλλαγές ένα κίνημα νέων που ως υπόβαθρο μπορεί να έχει τα προβλήματα που βιώνουν, που αναζητεί θολά μια καλύτερη κοινωνία, αλλά που αντικειμενικά δεν ξεπερνά τα όρια αυτής της κοινωνίας. Αντικειμενικά επίσης, στέκεται απέναντι στο εργατικό κίνημα, στην επαναστατική πάλη για την αντικατάσταση του καπιταλισμού από το σοσιαλισμό, απέναντι στην εργατική τάξη, που από τη θέση της ως η τάξη που την εκμεταλλεύεται η κυρίαρχη, που δεν έχει καμιά ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής, είναι η τάξη που μπορεί να κινήσει με την πάλη της τον τροχό της Ιστορίας προς τα μπρος.
Ολο αυτό το υμνολόγιο της νεολαίας ως διαταξικής κοινωνικής κατηγορίας δεν έχει τη βάση του στην αγωνία για ανάπτυξη του κινήματος της νεολαίας ή για ωρίμανση των αιτημάτων και των στόχων πάλης των νέων σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Αντίθετα, στοχεύει στον αποπροσανατολισμό και την αποδυνάμωση των αγώνων, στη διαμόρφωση ενός κλίματος αποστεωμένου από την ταξική πάλη, έτσι ώστε η νεολαία που ανήκει στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα - που δίκαια αγωνίζεται και κινητοποιείται - να μη διακρίνει ως ένοχο απέναντί της την πολιτική των μονοπωλίων.
Στόχος του κανακέματος είναι η νεολαία να αντιδρά γενικόλογα στο γεγονός ότι σήμερα βγαίνει στην παραγωγή με δυσμενέστερους όρους από τις προηγούμενες γενιές ως αποτέλεσμα ακριβώς της αυξανόμενης επιθετικότητας του κεφαλαίου.
Ετσι, «καταργούνται» από το λεξιλόγιο οι τάξεις, η ταξική πάλη, η εξουσία των μονοπωλίων.
Ταυτόχρονα, ως «εχθρός» παρουσιάζονται οι «μεγάλοι» που «έχουν ευθύνες» για τα προβλήματα της νεολαίας, είτε αυτοί είναι γονείς, εργαζόμενοι, είτε εργοδότες και πολιτικοί εκπρόσωποι της εξουσίας των μονοπωλίων... Ολοι στο ίδιο τσουβάλι...
Απώτερος στόχος του «εγκωμίου στη νεολαία» είναι να την απομακρύνει την εργατική και εργαζόμενη νεολαία, τα παιδιά του λαού, από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να αποδυναμωθεί η προοπτική της ταξικής πάλης, ακριβώς γιατί είναι αυτή η πάλη που είναι επικίνδυνη για την κυριαρχία των μονοπωλίων.
Ωστόσο, η νεολαία ως ηλικιακή ομάδα μπορεί να έχει κοινά χαρακτηριστικά που απορρέουν ακριβώς από την ηλικία, αλλά δεν αποτελεί τάξη για να καθορίζεται από ενιαία και κοινά συμφέροντα.
Οι νέοι άνθρωποι, κατά κανόνα, θα ανήκουν στην τάξη από την οποία προέρχονται, πράγμα που σημαίνει ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας προορίζεται για την εργατική τάξη. Και αυτό αφορά τους μαθητές, τους φοιτητές - σπουδαστές, τους νέους εργαζόμενους.
Είναι αυτήν ακριβώς την ενότητα των συμφερόντων της πλειοψηφίας της νεολαίας με την εργατική τάξη που επιδιώκουν να αποδομήσουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου.
Γιατί η νεολαία μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη όχι αν σπάσει τη μία ή την άλλη τζαμαρία, αλλά αν συνενωθεί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε ένα ριζοσπαστικό ποτάμι αγανάκτησης, με αιτήματα και στόχους που ανταποκρίνονται στα δικά τους συμφέροντα.
Για να γκρεμίσουν όχι συμβολικά τη βιτρίνα, αλλά την ίδια τη σχέση παραγωγής που βασίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
Για να χτίσουν με αιτήματα και στόχους κόντρα στην εξουσία των μονοπωλίων, εκείνο το μέτωπο που θα ανοίγει το δρόμο για τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας.
Ασχετο: Εσπευσαν σαν έτοιμοι από καιρό οι διάφοροι αναλυτές και οι ειδικοί ρεπόρτερ, άλλος για να διαπιστώσει «έλλειψη ενημέρωσης», άλλος να προλάβει τις «θεωρίες συνωμοσίας», άλλος να προειδοποιήσει κι όλοι μαζί να υπονοήσουν - πόσο πιο ανοιχτά; - «τα κεφάλια μέσα». Πειράζει που η προβοκάτσια κάνει «μπαμ»; Κι ότι το λαϊκό κίνημα έχει πλέον αρκετή εμπειρία και για να επαγρυπνεί και για να αντιμετωπίσει σχέδια που κεντρικό στόχο έχουν να υπονομεύσουν τους αγώνες του;
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=4880076&publDate=25/12/2008

γ) 28 Δεκέμβρη 2008
Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά
Ακου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις. Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ. Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους. Λοιπόν, ναι του την άναψα!
Και δεν το μετανιώνω, να το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...
Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να πάω σε ψυχίατρο αφού ήμουνα λέει με σπασμένα νεύρα, ή να φύγω από την Αστυνομία και να μην κρατάω όπλο και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες και όλοι οι βολεμένοι. Μόνο εκείνη η καριόλα η Λιάνα σα να μου φάνηκε πως το πλησίασε το θέμα, λέγοντας πως μ' έχουνε καρφωμένο δέκα χρόνια στα Εξάρχεια! Εχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, μόνο που τις χρησιμοποιείτε όπως και όταν σας βολεύει...
Νομίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή δεν πρέπει όλοι να περνούν από ψυχίατρο;» και άλλες τέτοιες μαλακίες. Οπως ας πούμε, περνάνε από ψυχίατρο οι γιατροί, οι δικαστές και τόσοι άλλοι που σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όταν σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια δηλαδή. Δηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και μετά από κάποια διαστήματα στην υπηρεσία; Δεν μπορεί να είσαι ή να φαίνεσαι καλά και ξαφνικά κάτι να στη βαρέσει; Να σε κερατώνει η γυναίκα σου ας πούμε ή κάτι άλλο σοβαρότερο ή να σε κάψει η καθημερινή υπηρεσία, ειδικά αν δε σου δίνουν άδεια, δεν πας διακοπές γιατί πότε το ένα πότε το άλλο, η υπηρεσία θεωρεί πως πρέπει να ανακαλέσει τις άδειες και όλα τα σχετικά; Για να μη σου θυμίσω πως οι τελευταίοι που μπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να μη σου θυμίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεμένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεμένους, όχι αμολητούς να κυβερνάνε τον κοσμάκη, ούτε να σου θυμίσω πόσοι στρατιωτικοί που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς...
Λοιπόν, εγώ, είν' αλήθεια πως υπηρετώ κοντά δέκα χρόνια εκεί, που λέει η έτσι. Το προσπάθησα τρεις φορές μετά τα τρία πρώτα χρόνια να την κάνω με μετάθεση, έπιασα διάφορους, παρακάλεσα αλλά τίποτα! Δεν είχα βλέπεις βύσμα, άσε που είχα και τη φωλιά μου λερωμένη από την αρχή. Υστερα τα παράτησα και κάπου μάλλον βολεύτηκα, έμαθα τη «δουλειά», έμαθα να λουφάρω και κοίταξα να στήσω κι εγώ μια οικογένεια που μέχρι τότε είχα στερηθεί. Αλλά ησυχία δεν είχαμε ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος είμαστε οι μόνιμοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κομπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εμείς γινόμαστε σάκοι του μποξ - «γι' αυτό πληρώνεστε ρεμάλια!» φωνάζει συχνά ο διοικητής, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Κυρίους» μας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρμάκι και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου.
Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Πάνω στη μαρκίζα τις αμολάνε κάτω από κει που καθόμαστε να προστατευτούμε, κι έρχεται η φωτιά και σε λούζει... τρεις φορές με έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα. Ξέρεις εσύ που με δείχνεις με το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι με τα αίματα και το δέρμα μου καμένο και με ρωτούσαν τα παιδιά μου τι έπαθα και κρυβόμουνα για να μη με δουν καμένο και κλαίγανε;
Ενα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο...
Και πώς βρέθηκα στο Σώμα δε θα το αναλύσω, αν και ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω με ποιο τρόπο μας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αμολάνε μετά - μας αμολάνε δηλαδή, γιατί να μην το ομολογήσω; - μας στέλνουνε καταπάνω στον κοσμάκη. Λεπτομέρειες δεν τολμάω να σου πως, πάντως εκείνο το βράδυ αφού με σύρανε με κλοτσιές και μπουνιές στην Ασφάλεια, με μούρη πρησμένη και αίματα να τρέχουν από τα χείλια και τη σπασμένη μύτη - όλα για μια μηχανή που είχα κλέψει από το πάρκινγκ, κάναμε απίθανες κόντρες τότε, τι άλλο να κάναμε, πεταμένοι απ' όλους, μάνα, πατέρα, χωρίς φράγκο στην τσέπη, από το σχολείο τρεις αποβολές και στο τέλος έπρεπε ν' αλλάξω σχολείο, και τι να το κάνω το σχολείο; - αφού λοιπόν με αφήσανε χωρίς φαΐ και νερό τρεις μέρες, μου είπαν: «ή δέκα χρόνια μέσα ή στην Αστυνομία και θα κάνεις ό,τι σου λέμε, γκέγκε μάγκα;». Διάλεξα τα σίγουρο ψωμί και να μας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια με όλο εκείνο το αληταριό, που τους ήξερα και από τη μια και από την άλλη - και ανάμεσά τους κάμποσους παραστρατημένους. Μήπως ξέρεις φίλε τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας είναι και από κει παίρνουν οδηγίες, πότε θα την ανάψουν τη μια ή την άλλη φωτιά εδώ κι εκεί! Για πες μου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο πλουτοκρατίας, κανέναν με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε τον μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; Δειλά πραχτοράκια της μαύρης συμφοράς είναι, πεμπτοφαλαγγίτες τους έλεγε ο μόνος σοβαρός και τίμιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι με το ΚΚΕ, αλλά είναι έξω και απ' αυτό γιατί θέλει λέει να είναι ανεξάρτητος.
Λοιπόν, τον φουκαρά το μικρό τον έφαγα.
Είχα φτάσει στο αμήν, και πώς φτάνει κανείς στο αμήν δε θα στο αναλύσω, πάντως είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζανε τη μάνα μου - «γαμώ το μ... που σε πέταγε» μου είχε φωνάξει ένα καθίκι το ίδιο απόγευμα - και είχα φτάσει ως το λαιμό - σου είπα ότι η μάνα μου ήταν παραδουλεύτρα, τίποτε άλλο δε σου λέω. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόμου την προηγουμένη «δεν κάνετε για τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, και πλησιάζει η λήξη ή ανανέωση της σύμβασής σας και πρέπει να αποδείξετε πως αξίζετε το ψωμί που τρώτε...» και άλλα τέτοια.
Ξέρεις πώς είναι να έχεις το σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; Οχι φίλε, δεν ξέρεις, και να μην αξιωθείς να μάθεις, στο λέω εγώ, ο γιος της πλύστρας που θέλησα να ζήσω έξω στην κοινωνία και με στολή εξουσίας και όχι στη φυλακή.
Τον σημάδεψα και πρώτη φορά το χέρι μου δεν έτρεμε. Γιατί πρώτη φορά δεν είχα πιει πριν βγω περιπολία - στο λέω κι αυτό και να μείνει μεταξύ μας: αν κρατήθηκα τόσα χρόνια και δε σκότωσα, είναι που έπινα μισό μπουκάλι ουίσκι πριν βγούμε περίπολο και έτσι ό,τι κι αν άκουγα για τη μάνα μου και το αντριλίκι μου το πέρναγα ντούκου - έχω ακούσει πως άμα μεθύσεις βγαίνει ο πραγματικός εαυτός σου κι εγώ είμαι καλό παιδί στο βάθος και όλοι στην υπηρεσία το ξέρουν και μ' αγαπάνε, αλλά και με εκμεταλλεύονται. Και δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει εγώ στη ζωή μου, γιατί θα με περάσεις ή για παινεψιάρη ή για μαλάκα. Μέσα στο πιοτό κατάλαβα σιγά σιγά και τον πατέρα μου, που δεν ήταν κακός άνθρωπος έστω κι αν μεθώντας έβγαινε η κακή του πλευρά. Να σου πω κάτι; Αποτυχημένος σε όλα ήτανε, γι' αυτό έπινε. Οπως κι εγώ δηλαδή: Τι πέτυχα στη ζωή μου; Τίποτα! Ενας μπάτσος έγινα κι αυτό από σπόντα, όπως σου είπα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση. Και να 'ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο και τι σφαλιάρα κάθε είδους από το αφεντικό και να σου ρίχνονται μετά από δώδεκα ώρες ορθοστασία στις γωνίες ή στις εισόδους τραπεζών, να 'ρχονται και να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο. Και να σου πω κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ που λένε και ξαναλένε; Να σου πω εγώ; Κανένας! 'Η κάτι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρια προάστια που βαριούνται στη σιγουριά του σπιτιού ή τα πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες που λέγαμε πριν. Ποιος μεροκαματιάρης προλαβαίνει να βγει στους δρόμους, πόσοι από τους αναγκεμένους έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Εντάξει, είμαι απόλυτος θα μου πεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτού που λέω.
Λοιπόν, για να τελειώνω γιατί σε ζάλισα: το έκανα!
Πριν, σου έλεγα πως τον σημάδεψα και έτσι έγινε, όπως ήμουνα με το αίμα στο κεφάλι. Ομως, φίλε, πρέπει να σου πω πως δε θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή που πάτησα τη σκανδάλη, σημάδευα ακόμη τον πιτσιρικά ή το χέρι μου είχε κατέβει. Και μη νομίσεις πως πάω να πω ότι δεν το 'κανα, αφού ξέρω ότι εσύ δε θα με δώσεις. Απλά, δε θυμάμαι γιατί το μυαλό μου έχει σκεπαστεί από μια θολούρα και έχω χάσει εκείνες τις στιγμές τελείως. Για να μη λέω πολλά: δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια κούραση μου κατέβασε το χέρι - αν το κατέβασε - πάντως ό,τι έγινε, έγινε χωρίς τη θέλησή μου.
Και να στο πω; Ενα βουνό έχει πέσει πάνω μου από την επόμενη στιγμή που έφυγε η σφαίρα και είδα το κορμάκι του πιτσιρικά να διπλώνεται στις πλάκες. Οταν σκέφτομαι πως θέρισα μια ψυχούλα που δεν είχε κάνει ούτε ένα βήμα ακόμα στη ζωή, άνετο ή ζόρικο βήμα - τι σημασία έχει;
Αλλά φίλε, είχε φτάσει ένας κόμπος και μ' είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα το πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία. Ολο τον τελευταίο καιρό με είχε μαγκώσει ένα μούδιασμα - ξέρεις τι σημαίνει μούδιασμα; - ένα μούδιασμα που ξεκίνησε από τα πόδια και σκαρφάλωνε σιγά σιγά στο λαιμό. Δε θα το πιστέψεις φίλε, όμως με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν τον βραχνά, έστω κι αν αυτό κράτησε όσο και η διαδρομή του βλήματος που άφησα να φύγει μέσα στο πάθιασμά μου. Ξέρω καλά πως θα με κυνηγάει πάντα αυτή η στιγμή αλλά πίσω δεν μπορώ να τη φέρω ούτε τη σφαίρα ούτε τη ζωούλα του πιτσιρικά. Ολοι εσείς που σήμερα φωνάζετε και χτυπιέστε τάχα, θα το προσπεράσετε γρήγορα, θα το ξεχάσετε μέχρι τις επόμενες δυο - τρεις μέρες, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα φριχτά εγκλήματα, δικά μας ή των άλλων, των επωνύμων που δεν τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε συνείδηση. Ετσι κυλάει η ζωή, με όλες τις καθημερινές σκοτούρες, γιατί έτσι πρέπει, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς. Εγώ βέβαια εδώ σημαδεύτηκα και εδώ θα καρφωθώ, αλλά δε θ' αφήσω να το καταλάβει κανείς και πιστεύω πως εσύ θα κρατήσεις το μυστικό που σου εμπιστεύτηκα.
Να το ξέρεις: ό,τι και να δείξει η βαλλιστική που θα γίνει, όπως πάντα, εγώ δε θα το παραδεχτώ δημόσια πως του την άναψα και μάλιστα εν βρασμώ, που λένε, ούτε πως τον σημάδεψα κατάστηθα. Εχω τρία παιδιά να μεγαλώσω κι εγώ. Ναι, σαν εκείνο που σκότωσα, θα μου πεις, το ξέρω και τα δικά μου έχουν μόνο εμένα και τη μάνα τους, δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουνε νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Δε θα έχουν καλά καλά να φάνε άμα εγώ μπω φυλακή.
Ούτε συγγνώμη με παίρνει να ζητήσω, γιατί θα είναι σα να ομολογώ. Αλλωστε, πόσοι απ' όλους αυτούς που κακοποιούν κάθε μέρα τους ανθρώπους - και δεν είναι και λίγοι, κοίταξε στα ρετιρέ της παλιοκοινωνίας μας και θα καταλάβεις τι εννοώ - πόσοι απ' αυτούς ζήτησαν συγνώμη; Οχι, δεν οφείλω κανένα συγγνώμη σε κανέναν, κανέναν από τούτη τη βρωμοκοινωνία που ζούμε, εκτός ναι, εκτός από κείνο το παιδάκι που έστειλα στον άλλο κόσμο, αλλά όπως σου είπα, θα είναι η καταδίκη μου, άλλωστε τι θα άλλαζε αν ζητούσα συγγνώμη; Θα έφερνα πίσω τον πιτσιρικά ή θα μου το αναγνώριζαν σαν ελαφρυντικό;
Εμένα η μόνη μου ελπίδα τώρα είναι οι εγγυήσεις που μας έχουν δώσει από τότε που μπήκαμε στο Σώμα, πως ό,τι κι αν κάνουμε θα το κουκουλώσουν, αρκεί να πειθαρχούμε στις διαταγές των ανωτέρων.
Και μου το 'χουν υποσχεθεί πως κι εγώ θα πέσω στα μαλακά.
Τόσα χρόνια κάνω τον μαλάκα, μου το χρωστάνε.
Κυρίως φοβούνται, μην ανοίξω εγώ και άλλοι πολλοί το στόμα μας.
Γι' αυτό θα μου το κλείσουν απαλά και κομψά. Κρατώντας, μέχρι να περάσει η μπόρα μου, το στόμα των παιδιών μου γεμάτο. Που με τη σειρά τους, μεγαλώνοντας, θα βαδίσουν στα χνάρια μου, τη λαμπρή «σταδιοδρομία» μου.
Γιατί άλλη επιλογή δεν έχουν.
Οπως κι εσύ και τόσοι άλλοι που νομίζουν πως ποτέ δε θα τους αγγίξει η κακιά η ώρα.
Ολοι στο ίδιο καζάνι κλωθογυρνάμε βλαστημώντας την τύχη μας που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε.
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?publDate=28/12/2008&id=10422&pageNo=8&direction=1

4 σχόλια:

  1. για μια και μοναδική φορά ας κάνει κάτι η ηγεσία του ΚΚΕ για τον λαό και το κίνημα, ας αυτοκτονήσει μαζικά μπας και δούμε "κόκκινη" μέρα , άντε γαμώ την παναγία τους τα σταλινομουνόπανα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΑΛΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!
    ΞΥΛΟ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΓΡΑΨΕ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΤΥΠΩΣΕ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΗΝ ΦΥΛΛΑΔΑ.
    ΝΤΡΟΠΗ ΑΙΣΧΟΣ ΞΕΡΑΤΟ ΣΤΟ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΑΣ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

    APANTHROBOTICS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΤΟΥΒΛΑ !!
    ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ !!

    και εγώ και πολλοί άλλοι είμαστε "το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο..."

    ΑΛΛΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΓΙΝΑΜΕ !!

    ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΤΟΝ "ΚΟΥΓΙΑ" ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή