Συνεχίζονται οι απολογίες των κατηγορουμένων,για τα εκούσια εγκλήματα κατά του Λαού.

Τώρα που βρέθηκε στα αζήτητα της πολιτικής ζωής, η Βάσω Παπανδρέου, αποφάσισε να πει κάποιες αλήθειες, με «γενναιότητα» μάλιστα, αφού «αναλαμβάνει στο μέτρο που της αναλογεί» την ευθύνη για τα «λάθη του πολιτικού μας συστήματος το οποίο αποδείχτηκε πολύ κατώτερο των περιστάσεων», όπως λέει.
Φούμαρα. Διαγραμμένη απ’ την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και αφού δεν έχει πολιτική στέγη να πολιτευτεί στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές –μια προσχώρησή της στο κόμμα Κατσέλη-Καστανίδη, θα ήταν πολιτική της αυτοκτονία- φτιάχνει το προσωπικό της προφίλ σαν εφεδρεία του πολιτικού συστήματος, αφού όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι όποιου τύπου κυβέρνηση προκύψει απ’ τις εκλογές θα έχει σύντομο βίο και οι αλλαγές στο αστικό πολιτικό σκηνικό θα είναι καταιγιστικές.
Με την συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Realnews δείχνει να αναζητά συγχωροχάρτι αφού με την ψήφο της στην βουλή στήριξε τόσα χρόνια εγκληματικές πολιτικές για τον λαό, και ίσως να ευελπιστεί ότι θα αξιοποιηθεί σαν «εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα» από την επόμενη κυβέρνηση Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ που πιθανόν θα προκύψει από τις εκλογές.
Και όταν αρχικά αναφερθήκαμε ότι η Β. Παπανδρέου είπε κάποιες αλήθειες εννοούσαμε ότι έχει δίκιο στην διαπίστωση της ότι «Η Ν.Δ., οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή, αλλά εμείς την αποτελειώσαμε».
Όπως επίσης ανταποκρίνεται στην μερική αλήθεια η απάντηση που έδωσε στην παρακάτω ερώτηση:
Δημοσιογράφος: - Το Μνημόνιο και η οικονομική πολιτική που ακολουθείται μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση;
Β. Παπανδρέου: - Κατηγορηματικά όχι. Η ύφεση θα σπάσει κάθε προηγούμενο και οι φτωχοί αλλά και η μεσαία τάξη, ζουν πλέον σε συνθήκες προϊούσας εξαθλίωσης. Οδηγούμαστε σε καταστάσεις πρωτόγνωρες για την Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών. Θα έχουμε νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Θα έχουμε νέα αύξηση της ανεργίας , που είναι ήδη σε τερατώδη επίπεδα. Οδηγούμαστε σε ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας υπό συνθήκες αδιαφάνειας. Δεν υπάρχει πουθενά ελπίδα ότι
τα πράγματα μπορούν να καλυτερέψουν στο παραμικρό.
Ελπίδα υπάρχει. Και αυτή βρίσκεται όταν ο λαϊκός παράγοντας, ο κόσμος της δουλειάς και τα λαϊκά στρώματα βγουν στο προσκήνιο και πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Η Β. Παπανδρέου όμως, όπως και το σινάφι της, μόνο από διαδικασίες κορυφής γνωρίζει. Και δυστυχώς αυτές επικρατούν γιατί έχουμε αφήσει άλλους να παίρνουν αποφάσεις για μας χωρίς εμάς και ενάντια σε μας.
Κάποιοι θα μιλήσουν ότι τώρα είναι η ώρα να «τιμωρήσουμε στην κάλπη» αυτούς που λεηλατούν τις ζωές μας, σφαγιάζουν κάθε εργατικό δικαίωμα που έχει απομείνει.
Η στάση που θα κρατήσει ο καθένας στις εκλογές είναι προσωπική του υπόθεση.
Θέλω να πω όμως την προσωπική μου άποψη. Είναι πολιτικός απατεώνας όποιος ισχυρίζεται ότι όποιος άλλος συσχετισμός δυνάμεων υπάρξει στο κοινοβούλιο τους θα μπορέσει να επαναφέρει τις εργατικές κατακτήσεις που καταργήθηκαν, το βιοτικό επίπεδο που είχαν οι εργατικές μάζες πριν 2 μόλις χρόνια.

Και έχει δίκιο ο Γ. Δελαστίκ που σε άρθρο του γράφει: «Ξεγελάμε τους εαυτούς μας και τους εργαζόμενους,αν ισχυριζόμαστε ότι αυτό το σάρωμα και η κατάλυση όλων των εργασιακών κατακτήσεων ενός αιώνα που διενεργεί ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός την τελευταία διετία, μπορεί να ανατραπεί χωρίς κοινωνικές επαναστάσεις, χωρίς να χυθούν ποτάμια αίματος σε όλη την Ευρώπη».

Γ.Γ.
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2012/04/blog-post_01.html