* «"Και να σκέφτεσαι ότι πάμε να πεθάνουμε για ένα λάθος" μου είχε πει. Που σήμαινε: “Λάθος όλα”. Ολα όσα έγιναν από την...
αποχή [σημ.: εννοεί την απόφαση του Ζαχαριάδη να απόσχει από τις εκλογές του 1946 το ΚΚΕ] κι έπειτα, με ευθύνη της ηγεσίας και προσωπική ευθύνη του γραμματέα». [...] «Και τώρα ερχόταν άλλο ένα λάθος που δεν ήταν κατ' ανάγκην συνέπεια του αρχικού, αλλά συνδεόταν από άλλον δρόμο με το αρχικό: ήταν αναγκαίο για να αποπλύνει το μέγα λάθος, που στάθηκε η αφετηρία σειράς λαθών. Ο Μπελογιάννης έπρεπε να πεθάνει!» (από το βιβλίο της Έλλης Παππά, "Μαρτυρίες μιας διαδρομής", εκδ. Μουσείο Μπενάκη)
* Ο Πάμπλο Πικάσο δήλωσε στην "Ουμανιτέ":
«Το φως από τα λαδοφάναρα που φώτιζε το σκοτάδι μιας μαγιάτικης βραδιάς στη Μαδρίτη, τα ευγενικά πρόσωπα του τουφεκισμένου λαού που τον δολοφόνησε ο ξένος άρπαγας στον πίνακα του Γκόγια, είναι η ίδια σπορά φρίκης που σπέρνει με τις ανοιχτές φούχτες των προβολέων πάνω στα ορθάνοιχτα στήθεια της Ελλάδας μια κυβέρνηση που σκορπίζει το θάνατο, το φόβο και το μίσος. Ένα πελώριο άσπρο περιστέρι περνάει και αφήνει το οργισμένο του πένθος πάνω στη γη».
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5946.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου