Οι τάξεις σήμερα..

 μερικές σκέψεις..

Όταν το 1848 ο Κ. Μαρξ δημοσίευε το μανιφέστο του Κομμουνιστικού κόμματος έδινε στους μελετητές της ιστορίας και των κοινωνικών δρωμένων ένα σημαντικό εργαλείο για να ερμηνεύουν τα γεγονότα. Υποστήριξε πως η ιστορία προχωρά και οι εξελίξεις είναι απόρροια μια πάλης μεταξύ των τάξεων. Αυτή η πάλη καθορίζει και ερμηνεύει πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Οι αντίπαλες τάξεις ήταν η αστική και η εργατική. Αστοί θεωρούνταν οι έμποροι, ο κλήρος, οι στρατιωτικοί, οι δικαστικοί, άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, αξιωματούχοι, κτηματίες, επιχειρηματίες και γενικώς μεγαλοκεφαλαιούχοι, που δεν ήταν χειρώνακτες.

Οι εργάτες, απ' την άλλη, εργάζονταν στα εργοστάσια ή καλλιεργούσουν κτήματα, στις εργατικές περιοχές. Τον προηγούμενο αιώνα είχε λάβει χώρα η βιομηχανική επανάσταση που αύξησε κατά πολύ τον αριθμό των εργαζομένων στον πρωτογενή τομέα: εργοστάσια, ανθρακορυχεία, αγρότες.Η πάλη είναι μεταξύ αυτών που επιλέγουν τον αστικό τρόπο ζωής και αυτόν που τον μάχονται.


Το να ξεχωρίσεις τον αστό από τον εργάτη - προλετάριο (προλετάριος δεν σημαίνει κομμουνιστής ) ήταν τόσο εύκολο ακόμα και από τα εξωτερικά τους στοιχεία. Ντύσιμο , εργασία, διασκέδαση και βέβαια οικονομική κατάσταση. Σταδιακά αυτός ο διαχωρισμός καταπιεστών και καταπιεζόμενων, εργοδοτών - εργαζόμενων , με τους πρώτους κάθε φορά να απομυζούν σε κάθε ευκαιρία τους εργάτες απέκτησε και χαρακτηριστικά κουλτούρας που ξεχώριζαν τους αστούς από τους εργάτες. Έτσι δημιουργήθηκε αυτό που λέμε αστική συγκρότηση, εννοώντας την τάση συγκέντρωσης χρήματος και καταναλωτικών αγαθών, αδιαφορώντας για τους τρόπους και τα μέσα παραγωγής των αγαθών.

Ωστόσο, το διάστημα μέχρι τις μέρες μας είναι μεγάλο και οι αλλαγές που συντελέσθηκαν σε αυτή την αδιάκοπη πάλη άλλαξαν τους όρους με τους οποίους θα πρέπει να μιλάμε.

Η αστική τάξη άλλαξε. Μίκρυνε: εφοπλιστές, μεγαλοκαταστηματάρχες, τραπεζίτες, κυβερνητικοί. Ταυτόχρονα , όμως, δυνάμωσε αφάνταστα.

Αντίστροφα η εργατική τάξη αυξήθηκε. Σ' αυτήν μπορεί να ανήκει και ένας καταστηματάρχης, ένας δημόσιος υπάλληλος , και γενικώς απλώθηκε και στον δευτερογενή και τριτογενή τομέα παραγωγής.

Πλέον το ζήτημα δεν είναι οι αστοί είναι το Κεφάλαιο απέναντι στη κοινωνία. Εδώ , όμως η κατώτερη τάξη ( τείνουμε να έχουμε πια μονάχα δύο τάξεις...) δέχθηκε ένα καίριο χτύπημα. Αλλοτριώθηκε από μέσα. Ενώ συνέχισε να είναι θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης ασπάστηκε την αστική συγκρότηση των αντιπάλων της. Έγιναν αστοί χωρίς να έχουν την οικονομική θέση των αστών. Πώς να ανατρέψεις αυτόν που σου μοιάζει;
Πλέον, λοιπόν, η κοινωνική πάλη δεν είναι μεταξύ αγροτών - βιομηχάνων και αστών. Δεν είναι ούτε καν μεταξύ χαμηλόμισθων, υψηλόμισθων κ.λπ.
Ο μικροαστισμός που επικρατεί στις κοινωνίες αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τη δυσφορία μας. Τα χαρακτηριστικά του είναι η εμμονή στα στερεότυπα, ο σεξισμός, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο καταναλωτισμός, η συγκέντρωση χρήματος, ο εγωισμός και η αδιαφορία για τα πολιτικά θέματα.

Να ο αντίπαλος.

panospirin.blogspot.com