Ναι, είμαι ένοχος!

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΛΟΥΝΤΕΜΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟ 1956
«Ναι, είμαι ένοχος. 
Οχι όμως γι' αυτά που έγραψα, 
αλλά γι' αυτά που δεν έγραψα
και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα. 

Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους,
για τους...
ανθρώπους του μόχθου,
για τους φτωχούς.

Μα για ποιους έπρεπε να γράψω;
Εγώ αυτούς γνώρισα,
αυτούς αγάπησα,
μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου.

Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης
και της κοινωνικής αδικίας
και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν.

Γι' αυτό και αισθάνομαι φταίχτης
που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι' αυτούς».

Οταν φτάνει να περιγράψει
το δράμα του παιδιού και της γυναίκας του
ο πρόεδρος παρατηρεί:
«αν πράγματι νιώθεις στοργή για το παιδί και τη γυναίκα σου,
θα 'πρεπε να 'χεις κάνει δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ».

Και ο Λουντέμης απαντά:
«Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια
για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο.
Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ».

Αλλωστε το γράφει
και στο «Ενα παιδί μετράει τ' άστρα»:
«Ζωντανός θα πει περήφανος»!

Μακρόνησος 1950. Διακρίνονται από αριστερά: 
Ο ηθοποιός Γ. Γιολδάσης,
ο λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης,
ο ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης,
ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης,
ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος,
ο λογοτέχνης Νίκος Παπαπερικλής,
ο Γιάννης Ιμβριώτης και ο ηθοποιός Κώστας Ματσακάς

 

Το σπίτι του Λουντέμη, ερειπωμένο όπως στέκει σήμερα:

 

Παλιά φωτογραφία του γυμνασίου Έδεσσας, όπου φοίτησε ο Λουντέμης 

Το σημερινό γυμνάσιο Εξαπλάτανου Πέλλας, που φέρει το όνομα του Λουντέμη, ύστερα από μεγάλον αγώνα του προηγούμενου γυμνασιάρχη