χαρακτήρισε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην ομιλία του στο Ίδρυμα Καραμανλής.
ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ.....
Ηταν άραγε...μασόνος υψηλού βαθμού ο «ψευτοεθνάρχης» ή όχι;
Πάρα πολλά έχουν γραφτεί έκτοτε από εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία, αλλά είναι γεγονός ότι ούτε ο Καραμανλής διέψευσε ποτέ όσο ζούσε αυτή τη φήμη, αλλά ούτε και κανένας από το στενό του περιβάλλον (απ’ τα θλιβερά εκείνα ανθρωπάκια που αναδείχτηκαν στην πολιτική και τη δημοσιογραφία μόνο και μόνο ανεβαίνοντας στους ώμους του «γίγαντα» Καραμανλή...) αρνήθηκε την τεκτονική ιδιότητα του «θεού» του...
Σήμερα λοιπόν εμείς αποκαλύπτουμε πώς, γιατί και πότε ο Καραμανλής υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μασόνους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: ενδυόταν τα... «αρχιερατικά λιλιά» (!), κατέβαινε στις «στοές», «έκρουε την σφύραν» και έψελνε μαζί με τους υπόλοιπους «αδελφούς» του το «ουζαί, ουζαί, ουζαί», προς δόξα του περίφημου Μ.Α.Τ.Σ., του Μεγάλου Αρχιτέκτονα Του
Σύμπαντος!...
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1949, λίγο πριν λήξει ο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος. Ήταν 23 Ιουλίου του 1949, όταν ο 42χρονος τότε υπουργός κοινωνικής προνοίας Κωνσταντίνος Καραμανλής προέβη σε κάτι το πρωτοφανές, κάτι που για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους συνέβαινε: νομιμοποίησε το Τεκτονικό Ίδρυμα, δημοσιεύοντας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το περίφημο Βασιλικό Διάταγμα «περί αντικαταστάσεως Καταστατικού του Τεκτονικού Ιδρύματος»!
Το άρθρο 5 του κατάπτυστου διατάγματος Καραμανλή ήταν λες και γράφτηκε στην ίδια τη μασονική στοά, αφού όριζε πως οι πόροι του Τεκτονικού Ιδρύματος «αποτελούνται εκ των εισοδημάτων της περιουσίας αυτών, εκ δωρεών, κληρονομιών ή κληροδοσιών ή εισφορών του Κράτους, Δήμων και Κοινοτήτων, Ναών ή Μονών, εκ προαιρετικών τεκτονικών εισφορών υπέρ αυτού ή υπέρ των υπ’ αυτών ιδρυομένων φιλανθρωπικών καταστημάτων»...
Ξεσηκώθηκε τότε η Εκκλησία της Ελλάδος! Μάλιστα η Ιερά Σύνοδος απείλησε ακόμα και με... δυναμικές κινητοποιήσεις, αν η κυβέρνηση δεν έπαιρνε αμέσως πίσω το απαράδεκτο διάταγμα του υπουργού κοινωνικής προνοίας!... Και ήταν λογικές αυτές οι αντιδράσεις, αφού με το διάταγμα Καραμανλή ο τεκτονισμός καθίστατο «κράτος εν κράτει» και αποκτούσε όχι απλά πανίσχυρη νομική υπόσταση, αλλά μετατρεπόταν σε «σκληρό πυρήνα» της εξουσίας, πάνω ακόμα κι από το ίδιο το κράτος και την εκκλησία!... Ο Καραμανλής κατηγορήθηκε τότε ως μασόνος, αλλά ο ίδιος ΠΟΤΕ
δεν διέψευσε αυτή την «κατηγορία», ενώ σε άλλες – ελάσσονος σημασίας – περιπτώσεις ήταν λαλίστατος....
Τελικά, ο Καραμανλής αναγκάστηκε να πάρει πίσω το διάταγμά του, ύστερα από παρέμβαση του βασιλιά Παύλου, στις 23 Δεκεμβρίου του 1949. Είδε τότε πολύ εύστοχα το παλάτι ότι κινδύνευε η συνοχή τού, ούτως ή άλλως πολύ εύθραυστου, κράτους, που μόλις είχε βγει από τη διπλή περιπέτεια ενός παγκοσμίου και ενός εμφυλίου πολέμου... Ο Καραμανλής τότε εξοργίστηκε από τη βασιλική αυτή ανάμειξη, αλλά δεν εξωτερίκευσε το μεγάλο μίσος που έτρεφε στην άβυσσο της ψυχής του κατά της εκκλησίας . Περιορίστηκε απλά να ορκιστεί στον... Μ.Α.Τ.Σ. ότι θα ερχόταν η μέρα που θα έκανε «κάτι μεγάλο» για την πολυαγαπημένη του Μεγάλη Στοά της Ελλάδος!...
Ήρθε λοιπόν η μέρα που ο Καραμανλής πραγματοποίησε το τεκτονικό όνειρό του! Την ώρα
που έσβηνε ο ελληνισμός της Τουρκίας, με το «πογκρόμ» κατά των ελληνικών μαγαζιών της Κωνσταντινούπολης και με τους βιασμούς των Ελληνίδων γυναικών των στρατιωτικών του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, την ώρα που χανόταν σιγά-σιγά η Κύπρος και τα Ελληνόπουλα της νήσου έχυναν το νεανικό τους αίμα από τα πυρά του Εγγλέζου δυνάστη, ο Καραμανλής... «αγρόν ηγόραζεν»! Είχε να ασχοληθεί με πολύ πιο «σοβαρά» πράγματα, όπως π.χ. με τη «δικαίωση» του Τεκτονικού Ιδρύματος, στο οποίο κι ο ίδιος ανήκε... Μετά λοιπόν από εντολή της Μεγάλης Στοάς του Λονδίνου (που του είπε «να μην καθυστερεί άλλο»!) ο Καραμανλής – σαν πρωθυπουργός πια – έσπευσε να φτιάξει νέο Βασιλικό Διάταγμα , με το οποίο το ίδρυμα των μασόνων προσδιοριζόταν πλέον ως... «φιλανθρωπικό» και – για να μην αντιδράσει η εκκλησία στα σχέδια αυτού του "Σατανά" – φρόντισε πονηρά να εξαιρέσει τούτη τη φορά από τον κατάλογο των δωρητών τους ναούς και τα μοναστήρια ...
Ιδού λοιπόν η πορεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη μασονία, όπως την αποκαλύπτουμε
εμείς εδώ για πρώτη φορά ολοκληρωμένη.
Ο Καραμανλής λοιπόν, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1930 (πιθανόν λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 1935), κι ενώ ήταν δικηγόρος στις Σέρρες, προσχώρησε στον τεκτονισμό. Μυήθηκε τότε στη στοά «Αριστοτέλης» των Σερρών, έχοντας για «παραστάτες» του επιφανή μέλη της κοινωνίας της μακεδονικής αυτής πόλης. Ίσως να μην είναι καθόλου τυχαίο ότι αμέσως μετά προωθήθηκε για βουλευτής και εξελέγη αμέσως, προφανώς έπειτα από τη μαζική κινητοποίηση των «αδελφών τεκτόνων» της περιοχής υπέρ της εκλογής του. Απέκτησε
έτσι ο ελλαδικός τεκτονισμός έναν ακόμα εκπρόσωπό του στο κοινοβούλιο (τα άλλα, ότι υπήρξε δήθεν εκπρόσωπος του «κυρίαρχου λαού», είναι... «τρίχες κατσαρές»!). Και, βέβαια, από εκεί και έπειτα η πολιτική του πορεία εκτινάχθηκε στα ύψη...
Επί γερμανικής κατοχής ο Καραμανλής συνέχισε την τεκτονική του δράση, αν και υπόγεια , και εξάλλου ήταν ανακατεμένος με διάφορα παρασκηνιακά παιχνίδια εκείνη την εποχή (συμμετοχή του στη Σοσιαλιστική Ένωση διανοουμένων, πιθανές μαυραγορίτικες» ασχολίες, συνεργασία με τις ναζιστικές αρχές κατοχής κτλ.). Και φυσικά, ύστερα απ’ την απελευθέρωση της χώρας και την υπουργοποίησή του, ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός στην ιστορία του έθνους, ο οποίος στράφηκε δημόσια υπέρ του τεκτονισμού (με το περίφημο διάταγμά του, του έτους 1949)! Τυχαίο;
Ο Καραμανλής λοιπόν έκανε το μέγιστο δώρο στην ελληνική μασονία, με το νέο διάταγμά του, του 1955 (που εφαρμόστηκε την επόμενη χρονιά, το 1956). Όλοι τότε στο πολιτικό παρασκήνιο τον θεωρούσαν κάτι σαν πολιτική «μαριονέτα» της Μεγάλης Στοάς και άλλωστε ο ίδιος φρόντιζε να ακολουθεί πιστά τη γραμμή του διεθνούς τεκτονισμού: πρέσβευε και εφάρμοζε «τυφλά» τον αντικομμουνισμό, τη συμμαχία με τις μασονοκρατούμενες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, την άνευ όρων προσχώρηση και υποταγή της Ελλάδας στην – τεκτονικής έμπνευσης – ΕΟΚ, αλλά και φανατική υποστήριξη της δήθεν «ανεξαρτησίας» (στην πραγματικότητα, διχοτόμησης)
της Κύπρου, που επίσης είχαν επεξεργαστεί στα εργαστήρια των στοών τεκτονικοί «εγκέφαλοι»...
Παράλληλα, ο ίδιος όχι μόνο δεν ηρνείτο την τεκτονική του ιδιότητα, αλλά προέβη σε κάτι πρωτοφανές (ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο): μετά τη νίκη του στις εθνικές εκλογές του Μαΐου του 1958, έδωσε στη φιλικά προσκείμενη προς τον ίδιο εφημερίδα «Ακρόπολις» να δημοσιεύσει μια φωτογραφία του, η οποία τον απεικόνιζε πίσω απ’ το γραφείο του . Ε, λοιπόν, μπροστά του (πάνω στο γραφείο του) είχε τα δύο κατ’ εξοχήν σύμβολα της μασονίας, το σφυρί και το μυστρί!!! Η δημοσίευση αυτής της φωτογραφίας-ντοκουμέντο προκάλεσε τότε μεγάλο πολιτικό θόρυβο, αλλά κανένας δεν τόλμησε να τα βάλει ανοιχτά με τον «μεγάλο αδελφό»...
Δεν έκρυβε λοιπόν την τεκτονική του ιδιότητα ο Καραμανλής και, ίσα-ίσα, ήταν πολύ περήφανος γι’ αυτήν . Βέβαια, όντας μια ζωή δειλός, δεν το έλεγε ευθέως, όμως έκανε τα πάντα για να το δείχνει έστω και με έμμεσο τρόπο... Έτσι, επί της πρώτης του κυβερνητικής οκταετίας (1955-1963), ιδρύθηκαν ένας σωρός τεκτονικά (και παρατεκτονικά) ιδρύματα, υπό το κάλυμμα δήθεν «φιλανθρωπικών» σωματείων, καθώς και μια σειρά νέων μασονικών στοών σε όλη την ελλαδική επικράτεια. Στενός συνεργάτης εξάλλου τότε (αλλά και αργότερα) του Καραμανλή ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός της χώρας, Γεώργιος Ράλλης, που επίσης υπήρξε υψηλόβαθμος – 33ου βαθμού – τέκτονας...
Έτσι, το 1956, από τον Μεγάλο Διδάσκαλο Αλέξανδρο Τζαζόπουλο, ιδρύθηκε η Ελληνική
Αντικαρκινική Εταιρεία, στη διοίκηση της οποίας μετείχαν ανέκαθεν κορυφαίοι μασόνοι γιατροί (βέβαια, είναι γεγονός, ότι σ’ αυτήν συμμετέχουν και πολλοί μη τέκτονες, που αγνοούν τις καταβολές της). Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν η ως άνω εταιρεία πραγματοποίησε πανελλήνιο αντικαρκινικό έρανο, επικεφαλής του ανέλαβε ο τότε αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ο Β΄. Αυτός όμως παραιτήθηκε, αμέσως μόλις έμαθε ποιοι ήταν οι ιδρυτές της εν λόγω οργάνωσης...
Με το όνομα του Τζαζόπουλου έχει συνδεθεί και η διείσδυση στον ελλαδικό χώρο της τόσο αινιγματικής «υπερστοάς» Μπένε Μπερίτ, στην οποία – ως γνωστόν – συμμετέχουν μόνο Εβραίοι στο θρήσκευμα. Ο (ευνοούμενος του Καραμανλή) Τζαζόπουλος κάλεσε επίσημα στην Ελλάδα τον ίδιο τον επικεφαλής αυτής της «στοάς των στοών», Γουΐλιαμ Γουέξλερ, ο οποίος συναντήθηκε – μεταξύ άλλων – και με τον πρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ.), Ιωσήφ Λόβιγγερ... Έτσι, εισήχθη στη χώρα μας η Μπένε Μπερίτ, γεγονός που χαροποίησε τον Τζαζόπουλο, ο οποίος έπειτα έστειλε και... σχετική αναφορά στη Μεγάλη Στοά του Λονδίνου!!!
Πρέπει εδώ να σημειωθεί η τεκτονική ιδιότητα ενός ακόμα στενού συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του επί χρόνια υπουργού Νικόλαου Μάρτη, ο οποίος μάλιστα «διαφήμισε» την τεκτονική του ιδιότητα, ρίχνοντας κάποτε (ως υπουργός βιομηχανίας) το καθαρά μασονικό σύνθημα «Κτίστε, κτίστε, κτίστε»! Το σύνθημα αυτό, που αφορούσε την ανοικοδόμηση της Ελλάδας μέσω του καραμανλικού αναπτυξιακού προγράμματος, βγήκε μάλιστα και σε σχετικό βιβλίο – με τον ίδιο τίτλο – του εν λόγω υπουργού.
Αργότερα, μετά το 1974, ο Καραμανλής μπορεί μεν να «άλλαξε μυαλά» σε πολλά θέματα, παρέμεινε όμως ακλόνητος στη φιλική του διάθεση προς τον τεκτονισμό. Την εποχή εκείνη υπήρχαν άμεσες επαφές και «αδελφική ομόνοια» ανάμεσα στους Έλληνες τέκτονες και την περίφημη ιταλική στοά “Propaganda-2” (P2), που στις αρχές της δεκαετίας του 1980 βρέθηκε αναμεμειγμένη σε σκάνδαλα ποικίλης φύσης: διασυνδέσεις της με μυστικές υπηρεσίες (βασικά με την αμερικανική CIA), ρόλος της στη ΝΑΤΟϊκή αντικομμουνιστική επιχείρηση “Gladio” (όπως λεγόταν στην Ιταλία το τοπικό δίκτυο του πανευρωπαϊκού παραστρατιωτικού προγράμματος “Stay Behind”), σχέσεις με τη μαφία (εμπόριο όπλων και ναρκωτικών) και τόσα άλλα... Επί δεύτερης πρωθυπουργικής θητείας Καραμανλή (1974-1980), αλλά και επί πρωθυπουργίας Ράλλη (1980-1981), ανώτατα στελέχη της P2 επισκέφτονταν τακτικά την Ελλάδα (γιατί άραγε;)...
Στις 25 Ιουλίου 1979 μία εφημερίδα της ελληνικής επαρχίας (η «Αλήθεια» του Ηρακλείου) κατήγγειλε δημόσια ότι επί απόβασης του «Αττίλα 1» στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974, μια μασονική στοά της Αθήνας, η Μεγάλη Ανατολή, είχε στείλει κρυπτογραφικό σήμα στις «αδελφές στοές» της Κρήτης, για να... παρακολουθούν τις κινήσεις όλων των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας και να τις αναφέρουν επειγόντως! Σύμφωνα με την εφ. «Αλήθεια» η ελληνική μασονία ευθύνεται για την κατά λάθος κατάρριψη από τους Ελληνοκύπριους του μεταγωγικού αεροπλάνου της Ελληνικής Αεροπορίας – στη διάρκεια της κυπριακής τραγωδίας – με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι οι επιβαίνοντες σ’ αυτό επίλεκτοι άνδρες του στρατού... Να σημειωθεί ότι το μοιραίο αεροπλάνο είχε ξεκινήσει από το αεροδρόμιο των... Χανίων!!! Κι όμως, η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν θεώρησε σκόπιμο να απαντήσει στην τόσο σοβαρή αυτή καταγγελία...
Τη σύνδεση καραμανλισμού-μασονίας κατήγγειλε στη δεκαετία του 1970 η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», που με πρωτοσέλιδό της έγραψε για τον Γεώργιο Ράλλη: «Μασόνος ο υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων κ. Γεώργιος Ράλλης»! Στο ρεπορτάζ της επικαλέστηκε την έρευνα του δημοσιογράφου Βασίλη Λαμπρόπουλου – πρώην τέκτονα, σύμφωνα με τον ίδιο – που την περίοδο εκείνη ξεσκέπασε πολλά από τα μυστικά και τα μυστήρια του τεκτονισμού στην Ελλάδα. Επίσης, σύμφωνα και με τη μαρτυρία του δημοσιογράφου Κώστα Τσαρούχα, ο τότε υπουργός και μεγαλοστέλεχος της ΝΔ, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, χαρακτηρίστηκε ως «ένας από τους μεγάλους δωρητές των μασόνων»...
Τέλος, μνεία αξίζει να γίνει στις συγκινητικές προσπάθειες του συγγραφέα Ιωάννη Φουράκη, ο οποίος με τα συγκλονιστικά του έργα, ήδη από τη δεκαετία του 1970, είχε προβεί σε σπουδαίες αποκαλύψεις για τη συμπαιγνία Καραμανλή-τεκτονισμού, καθώς και για τον πλήρη έλεγχο που ασκούσε πάνω στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ο ελλαδικός εβραϊσμός και οι μασονικές στοές...
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2012/07/blog-post_1164.html
Η "ιστορική" και "πολιτική αξία" του Καραμανλή
Χωρίς περιστροφές θα πούμε σήμερα, μια μέρα μετά την ντροπιαστική εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής για τον σκατόψυχο, την ιστορική και την πολιτική αλήθεια. Ξέρετε εδώ δεν θα τον αποκαταστήσουμε, είμαστε από τους ανόητους που είπε και ο Τσίπρας εχθές.
Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, ο Καραμανλής κατάγεται από το Κιουπκιουι (Πρώτη Σερρών) Σερρών και έχει σπουδάσει στη Νομική. Τα πρώτα του πολιτικά βήματα αρχίζει, με τι άλλο, ψέματα και δόλιες τακτικές. Ενώ ήταν στο Λαϊκόν Κόμμα (δεξια-ακροδεξια της εποχής του Μεσοπολέμου) δίπλα στον Κ. Αργυρό και εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής το 1935, το 1936 στις εκλογές που ακολούθησαν κατηγορήθηκε από την εφημερίδα Ελευθερία ότι εξαπάτησε του ψηφοφόρους του.
Μετά τη Χούντα Μεταξά εξαφανίζεται κάπου στην Αυστρία/Γερμανία και όταν ξεσπά ο πόλεμος δηλώνει πρόβλημα βαρυκοϊας και δεν στέλνεται ποτέ στο μέτωπο. Παραμένει στην Αθήνα και συζητάει, ενώ οι άλλοι σφάζονται, για το μέλλον της χώρας, χωρίς καν να συμμετέχει σε κάποια αντιστασιακή οργάνωση. Ούτε για τα μάτια του κόσμου.
Μετά συμμετείχε στις κυβερνήσεις κατά και μετά τον εμφύλιο ως υπουργός, με ότι και αν σημαίνει αυτό και το 1951 προσχωρεί στο πρώτο μεγάλο δεξιό τσίρκο, του Στρατάρχου Παπάγου. Όλοι μιλάν και λένε πόσο γαμάτος ήταν ως υπουργός υγείας, εργασίας και αμύνης και πόσο γρήγορα ανελίχθει αλλά ξεχναν να πουν πόσο πολύ τον έσπρωχνε ο Αμερικάνικος παράγοντας και τα τετ α τετ με τη Φρειδερίκη.
Έγινε Πρωθυπουργός πρώτη φορά το 1955 με δάκτυλο Παλατιού (αλίμονο), αφού ο Παύλος τον πρότεινε για να ηγηθεί της χώρας και του κομματικού δεξιού τσίρκου, του Συναγερμού, έναντι του Κανελλόπουλου και του Στεφανόπουλου που θεωρούνταν οι πιο πιθανοί αντικαταστάτες του αποθανόντος Α. Παπάγου.
Μετά αρχίζουν τα ωραία, στις εκλογές του 1956, ΕΧΑΣΕ, αλλά τελικά βγήκε χαριν του *τριφασικού εκλογικού νόμου (ΕΡΕ 47,3%, Δημοκρ. Ένωση 48,15%). Ήταν μια καθαρή παραποίηση της λαϊκής εντολής, αλλά όπως και τότε έτσι και σήμερα καμία σημασία δεν έχει αυτό γιατί φταίει η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς... κάπως. Το κράτος της Δεξιάς στήνεται από τώρα και ύστερα. Αρχίζουν οι δυσμενείς μεταθέσεις σε δημοκρατικούς, πολιτικές διώξεις, παίρνει μπροστά συντονισμενα το παρακράτος, η χουντοπαρέα του Παπαδόπουλου λύνει και δένει στο στράτευμα (ΙΔΕΑ) υπό τον Αντιστράτηγο Σ. Γκίκα, στενό φίλο του Καραμανλή.
Το 1958 διεξάγονται εκλογές υπό υπηρεσιακή κυβέρνηση, και σύμφωνα με το μύθο, η ΕΡΕ κερδίζει καθαρά (αφού δεν έχει αφήσει ούτε αριστερή πέτρα στη θέση της) αλλά παρόλα τουτα η ΕΔΑ υπό τον Η. Ηλιού έρχεται 2η ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Και η Κύπρος κείται μακράν... εεεε ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
_________________________________________________________________________________
*Το εκλογικό αυτό σύστημα προέβλεπε πλειοψηφικό και ενισχυμένη αναλογική στις περιφέρειες που ήταν πρώτο κόμμα η ΕΡΕ και απλή αναλογική στις υπόλοιπες, εξασφαλίζοντας έτσι στην ΕΡΕ τον μέγιστο αριθμό εδρών.
Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, ο Καραμανλής κατάγεται από το Κιουπκιουι (Πρώτη Σερρών) Σερρών και έχει σπουδάσει στη Νομική. Τα πρώτα του πολιτικά βήματα αρχίζει, με τι άλλο, ψέματα και δόλιες τακτικές. Ενώ ήταν στο Λαϊκόν Κόμμα (δεξια-ακροδεξια της εποχής του Μεσοπολέμου) δίπλα στον Κ. Αργυρό και εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής το 1935, το 1936 στις εκλογές που ακολούθησαν κατηγορήθηκε από την εφημερίδα Ελευθερία ότι εξαπάτησε του ψηφοφόρους του.
Μετά τη Χούντα Μεταξά εξαφανίζεται κάπου στην Αυστρία/Γερμανία και όταν ξεσπά ο πόλεμος δηλώνει πρόβλημα βαρυκοϊας και δεν στέλνεται ποτέ στο μέτωπο. Παραμένει στην Αθήνα και συζητάει, ενώ οι άλλοι σφάζονται, για το μέλλον της χώρας, χωρίς καν να συμμετέχει σε κάποια αντιστασιακή οργάνωση. Ούτε για τα μάτια του κόσμου.
Μετά συμμετείχε στις κυβερνήσεις κατά και μετά τον εμφύλιο ως υπουργός, με ότι και αν σημαίνει αυτό και το 1951 προσχωρεί στο πρώτο μεγάλο δεξιό τσίρκο, του Στρατάρχου Παπάγου. Όλοι μιλάν και λένε πόσο γαμάτος ήταν ως υπουργός υγείας, εργασίας και αμύνης και πόσο γρήγορα ανελίχθει αλλά ξεχναν να πουν πόσο πολύ τον έσπρωχνε ο Αμερικάνικος παράγοντας και τα τετ α τετ με τη Φρειδερίκη.
Έγινε Πρωθυπουργός πρώτη φορά το 1955 με δάκτυλο Παλατιού (αλίμονο), αφού ο Παύλος τον πρότεινε για να ηγηθεί της χώρας και του κομματικού δεξιού τσίρκου, του Συναγερμού, έναντι του Κανελλόπουλου και του Στεφανόπουλου που θεωρούνταν οι πιο πιθανοί αντικαταστάτες του αποθανόντος Α. Παπάγου.
Μετά αρχίζουν τα ωραία, στις εκλογές του 1956, ΕΧΑΣΕ, αλλά τελικά βγήκε χαριν του *τριφασικού εκλογικού νόμου (ΕΡΕ 47,3%, Δημοκρ. Ένωση 48,15%). Ήταν μια καθαρή παραποίηση της λαϊκής εντολής, αλλά όπως και τότε έτσι και σήμερα καμία σημασία δεν έχει αυτό γιατί φταίει η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς... κάπως. Το κράτος της Δεξιάς στήνεται από τώρα και ύστερα. Αρχίζουν οι δυσμενείς μεταθέσεις σε δημοκρατικούς, πολιτικές διώξεις, παίρνει μπροστά συντονισμενα το παρακράτος, η χουντοπαρέα του Παπαδόπουλου λύνει και δένει στο στράτευμα (ΙΔΕΑ) υπό τον Αντιστράτηγο Σ. Γκίκα, στενό φίλο του Καραμανλή.
Το 1958 διεξάγονται εκλογές υπό υπηρεσιακή κυβέρνηση, και σύμφωνα με το μύθο, η ΕΡΕ κερδίζει καθαρά (αφού δεν έχει αφήσει ούτε αριστερή πέτρα στη θέση της) αλλά παρόλα τουτα η ΕΔΑ υπό τον Η. Ηλιού έρχεται 2η ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Και η Κύπρος κείται μακράν... εεεε ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
_________________________________________________________________________________
*Το εκλογικό αυτό σύστημα προέβλεπε πλειοψηφικό και ενισχυμένη αναλογική στις περιφέρειες που ήταν πρώτο κόμμα η ΕΡΕ και απλή αναλογική στις υπόλοιπες, εξασφαλίζοντας έτσι στην ΕΡΕ τον μέγιστο αριθμό εδρών.
δε γίνεται να μιλάμε εμείς για τον εχθρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήψόφο...