«Αγαπούσα τους ανθρώπους. Κάποτε μου έγινε αφάνταστα δύσκολο να τους αγαπώ... από τότες που χτύπαγαν τον πατέρα μου, από μικρό παιδί, απόχτησα ένα μίσος κατά της αστυνομίας. Την αστυνομία την εννοούσα σαν κράτος της Δεξιάς και τη μισούσα. Τη μισούσα και τη σιχαινόμουνα όσο τίποτα στον κόσμο. Δεν έκλεψα ή δεν αδίκησα ποτέ μου έναν φτωχό ή έναν ιδεολόγο ή έναν ρέστο. Είχα αδυναμία στους αστυνομικούς! Όταν σε προδίδουν οι άνθρωποι αγαπάς αόριστα τον κόσμο. Είναι λιγότερο βασανιστικό αυτό».
Νεκρός μεταφέρθηκε λίγο μετά τις 14:00 στην Πολυκλινική Αθηνών ο Νίκος Κοεμτζής.
Λίγη ώρα πριν, πλήθος περαστικών εντόπισε στο Μοναστηράκι, άνδρα, ηλικιωμένο, που φαινόταν να είναι λιπόθυμος. Κάλεσαν το ΕΚΑΒ το οποίο ανταποκρίθηκε αποστέλλοντας στο σημείο ασθενοφόρο.
Οι άνδρες του ΕΚΑΒ, διαπιστώνοντας ότι ο 74χρονος ήταν χωρίς αισθήσεις, τον μετέφεραν στην Πολυκλινική Αθηνών, που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το σημείο.
Οι γιατροί και προσωπικό της κλινικής αναγνώρισαν αμέσως τον άτυχο άνδρα. Επί 45 λεπτά προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή, όμως ήταν ήδη αργά. Η αιτία του θανάτου δεν έχει ανακοινωθεί.
Ο Νίκος Κοεμτζής γεννήθηκε στο Αιγίνιο Πιερίας στις 17 Ιανουαρίου του 1938. Ήταν γιος του Παναγιώτη και της Αναστασίας Κοεμτζή. Το 1973 συνελήφθη για φόνο αστυνομικών. Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και επτά σε ισόβια.
Τον Φεβρουάριο του 1973 μόλις είχε βγει από τη φυλακή όπου είχε καταδικαστεί για κλοπή. Το Σάββατο, 24 Φεβρουαρίου 1973, πήγε με την παρέα του στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» που τραγουδούσε ο Καρουσάκης, για να διασκεδάσουν.
Ο αδελφός του, ο Δημοσθένης, έκανε παραγγελιά τις «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη και σηκώθηκε να χορέψει. Μαζί του σηκώθηκαν και άλλα άτομα. Ο τραγουδιστής ανακοίνωσε από το μικρόφωνο πως είναι «παραγγελιά». Έγινε μια συμπλοκή μεταξύ των ατόμων και ο Νίκος Κοεμτζής σηκώθηκε και σκότωσε με μαχαίρι τρεις αστυνομικούς. Υποστήριξε πως θόλωσε το μυαλό του γιατί νόμιζε ότι σκότωναν τον αδελφό του.
Ο Τύπος της εποχής τον χαρακτήρισε «κτήνος» και συχνά αναφερόταν σε εγκληματίες ως «Κοεμτζήδες». Λόγω της εποχής, των οικογενειακών φρονημάτων του και του ποινικού του ιστορικού πέρασε πολύ άσχημα μέσα στη φυλακή.
Καταδικάστηκε τρις φορές σε θάνατο και οχτώ φορές σε ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση.
Το 1977 η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια. Το 1979 ο Διονύσης Σαββόπουλος στο δίσκο Ρεζέρβα συμπεριλαμβάνει ένα τραγούδι με τίτλος «Το μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο». Το 1980 ο Παύλος Τάσιος σκηνοθετεί την ταινία «Παραγγελιά» με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Αντώνη Αντωνίου που είναι βασισμένη στο επεισόδιο. Στην ταινία η Κατερίνα Γώγου (πρώην σύζυγός του) απαγγέλλει στίχους από τα ποιήματα της.
Αποφυλακίστηκε από την Πάτρα στις 29 Μαρτίου του 1996 μετά από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης. Από τότε πουλούσε την αυτοβιογραφία του έξω από την «Ευελπίδων» και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι υπογράφοντας αφιερώσεις στην πρώτη σελίδα.
Το 2009, μετά από μια βραδιά παρουσίασης του βιβλίου του, ο Δήμαρχος της Αθήνας του έδωσε άδεια να πουλάει το βιβλίο του στο κέντρο της Αθήνα.
Σήμερα, 23 Σεπτεμβρίου 2011, βρέθηκε νεκρός σε ηλικία 73 χρόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου