Το Δικαστικό σώμα δεν αποχουντοποιήθηκε ποτέ

Θέλετε να καθιερώσετε Δικαιοσύνη αλά Φάκου;
Του Κώστα Βαξεβάνη

Το 2012, σε μια Ελλάδα που  έχει ανάγκη την Δικαιοσύνη ως θεσμό  αλλά και την δικαιοσύνη ως καθημερινή λειτουργία, μερικοί εισαγγελείς, δείχνουν να έχουν αποστασιοποιηθεί από την  κοινωνική πραγματικότητα. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί ούτε εν κενώ, ούτε σε γυάλα. Σκοπός της δεν είναι να δικάζει αλλά να...

αποδίδει Δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη δεν είναι η νομολαγνεία που κρύβει την πραγματικότητα ούτε η νομοδιαστροφή που εμφανίζεται ως λατρεία στο δίκιο.

Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα προσπαθεί να περάσει από τον εναγκαλισμό της συντήρησης, στη σύγχρονη νομική αντίληψη. Το Δικαστικό σώμα δεν αποχουντοποιήθηκε ποτέ. Έτσι η Δικαιοσύνη έπρεπε να αποδοθεί περνώντας μέσα από λαβύρινθους αναχρονισμών, διαστραμμένες αντιλήψεις για την κοινωνία και τον συντηρητισμό που είχε επικρατήσει ως ηθική και τάξη των πραγμάτων.

Σήμερα τα έδρανα είναι  γεμάτα από νέους επιστήμονες  της νομικής επιστήμης, που προσπαθούν μαζί με τα συντηρητικά ταγιέρ να αποτάξουν  και την δηλητηριώδη συντήρηση. Δεκάδες  εισαγγελείς παλεύουν για να φέρουν σε πέρας δικογραφίες με σκάνδαλα, παρά τις αντιξοότητες που δημιουργεί η κεντρική εξουσία και οι ίδιοι οι νόμοι. Γι αυτούς, όπως και για τους υπόλοιπους έλληνες είναι ένα στοίχημα. Πώς θα λειτουργήσει η Δικαιοσύνη; Πού θα πορευτεί η Ελλάδα;

Την εποχή αυτών των  διλημμάτων, η Εισαγγελία της Αθήνας υπό την διοίκηση της Προϊσταμένης Παναγιώτας Φάκου, θέτει άλλα διλήμματα. Αν μπορεί ο δημοσιογράφος να λειτουργεί ελεύθερα και να κρίνεται γι αυτό. Δυστυχώς η σημερινή επιλογή της Εισαγγελίας, είναι μια συνταγή παλιών εποχών. Είναι μια συνταγή αλά Φάκου. Όχι της Παναγιώτας Φάκου αλλά του πατρός Φάκου ο οποίος την εποχή της χούντας έβγαζε διατάγματα με τα οποία απαγόρευε την δημοσίευση ειδήσεων και επί Δημοκρατίας προχωρούσε σε κατάσχεση βιβλίων του Ντε Σαντ; Τέτοια Εισαγγελία θέλουμε; Δείτε μερικά παραδείγματα και αποφασίστε αν θέλουμε τέτοια εισαγγελική λειτουργία.

 

Αποφασίζομεν και διαττάσομεν… Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1970, ο Κύπριος αντιστασιακός Γιώργος Τσικούρης 25 χρόνων και η σύντροφός του Μαρία Αντζελόνι σκοτώθηκαν από έκρηξη βόμβας έξω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Οι δυο τους ετοιμάζονταν να ανατινάξουν ένα αυτοκίνητο με εκρηκτικά έξω από την Πρεσβεία για να γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο η δραστηριότητα της αμερικανοκίνητης Χούντας. Από λάθος,η βόμβα εξερράγη νωρίτερα σκοτώνοντας τους. Ο Εισαγγελέας Ανδρέας Φάκος, με εντολή του απαγόρευσε στις εφημερίδες να γράψουν οτιδήποτε για την έκρηξη. Στο “εισαγγελικό διάταγμα”, εναρμονισμένο με το χουντικό καθεστώς ο εισαγγελέας Φάκος γράφει “Διαττάσομεν την επί της ως άνω υποθέσεως απαγόρευσιν οιασδήποτε δημοσιεύσεως αφορώσης την σημειωθείσαν έκρηξιν βόμβας παρά την Αμερικανικής Πρεσβείαν την 2.9.1970 εξ ης εφονεύθησαν οι ΤΣΙΚΟΥΡΗΣ Γεώργιος και ΑΝΤΖΑΛΟΝΙ Έλενα”. Η αντιχουντική πράξη έπρεπε να αποσιωπηθεί, κοινώς να μην υπάρξει είδηση. Και έτσι ο εισαγγελέας ανέλαβε (επί Χούντας βέβαια) να εξασφαλιστεί η “νομιμότητα”.

 

Κατέσχεσε τον Ντε Σαντ και ταινίες  της ΕΡΤ  Στις 12 Ιανουαρίου του 1980, αρκετά χρόνια μετά τη Χούντα, όπως γράφουν “ΤΑ ΝΕΑ” της εποχής, ο Εισαγγελέας Ανδρέας Φάκος, αναγνωρίζοντας προφανώς ως κίνδυνο για τη χώρα την ελεύθερη γνώμη άσκησε ποινική δίωξη κατά της ΕΡΤ, γιατί η δημόσια τηλεόραση προέβαλε την ταινία “Αναζήτηση” του Κλέαρχου Κονιτσιώτη, με τους Άγγελο Αντωνόπουλο και Έλενα Ναθαναήλ. Η Εισαγγελία προχώρησε επίσης με εντολή του χουντικού αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σε κατάσχεση του βιβλίου “Φιλοσοφία του Μουντουάρ” του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. Το βιβλίο κρίθηκε ακατάλληλο γι ανάγνωση στην Αθήνα αν και στην Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά κυκλοφορούσε κανονικά. Ήταν μια αντίληψη περί ελευθερίας της γνώμης που είχε την σφραγίδα της Εισαγγελίας Αθηνών.

Διώξεις και στη σάτιρα Το 1979, ο Εισαγγελέας Ανδρέας Φάκος άσκησε δίωξη εναντίον της εφημερίδας “Το Ποντίκι” για σατυρικό της δημοσίευμα με ήρωα τον Καραγκιόζη. Το δημοσίευμα μεταξύ άλλων έγραφε χιουμοριστικά πάντα πως ο διευθυντής του πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Πέτρος Μολυβιάτης, ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Μόσχα.Ο Φάκος άσκησε αυτεπάγγελτα δίωξη για “περιύβριση Αρχής δια του Τύπου”. Στη δίκη βέβαια “το Ποντίκι” αθωώθηκε. Ο εισαγγελέας εξέφρασε με τη δίωξή του την άποψή του για τον Τύπο, την ελευθερία του Τύπου και τη σάτιρα.

Δεν υπήρχε αδίκημα αλλά διώχθηκαν  Τον Ιανουάριο του 1980, ο δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης και η συνάδελφός του Νανά Νταουντάκη, περικυκλώθηκαν από ομάδα αγνώστων έξω από σπίτι στην Ακρόπολη. Ο Βότσης κατάφερε να τους ξεφύγει αλλά η Νταουντάκη έπεσε στα χέρια τους. Ήταν άντρες της Ασφάλειας. Την συνέλαβαν την οδήγησαν στην Ασφάλεια και την κράτησαν χωρίς ένταλμα,κατηγορώντας της για σχέση με τη δολοφονία  των αστυνομικών Πέτρου και  Σταμούλη (17 Νοέμβρη). Οκτώ ακόμη νεαροί οδηγήθηκαν στην Ασφάλεια με τις ίδιες κατηγορίες και στη συνέχεια στον Εισαγγελέα Ανδρέα Φάκο. Οι συνήγοροι των νεαρών ζήτησαν από τον Εισαγγελέα να τους αφήσει ελεύθερους γιατί δεν υπήρχε κανένα αδίκημα και κατηγορία σε βάρος τους.Ο Φάκος ενώπιον δεκάδων μαρτύρων παραδέχθηκε πως δεν υπάρχει αδίκημα. Παρ όλα αυτά λίγο αργότερα άσκησε διώξεις, σε μια από τις υποθέσεις που χαρακτηρίστηκαν ως πολιτικές διώξεις.

Διώξεις να φάνε και οι…κότες Τον Φεβρουάριο του 1981,όπως αναφέρουν “ΤΑ ΝΕΑ” της εποχής ο τότε Εισαγγελέας Αγρινίου Ανδρέας Φάκος, έκανε δυσμενή αναφορά για τον υφιστάμενο του εισαγγελέα Αργυρόπουλο. Ο Φάκος περιγράφει τον Αργύροπουλο ως πειθαρχικά ελεγκτέο γιατί όπως αναφέρει η εφημερίδα “η ιδιωτική του ζωή δεν είναι σύμφωνη με την δικαστική του ιδιότητα.Συγκεκριμένα στην αναφορά του εκείνη υποστήριξε ότι ο  κ Αργυρόπουλος συμπεριφέρεται άσχημα στη σύζυγό του και τα παιδιά του, εκτρέφει κότες στο σπίτι του, ξενυχτάει κλπ”.

Η ερώτηση είναι αν η Εισαγγελία του 2012, η οποία έχει την κύρια ευθύνη να αποδοθεί Δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα, μπορεί να συμπεριφέρεται και να πράττει με λογικές προηγούμενων δεκαετιών. Με πρακτικές αλά Φάκου, λογοκρισία του Τύπου και διώξεις να φάνε και οι… κότες. Αυτοί που πρέπει να αποφασίσουν είναι οι Εισαγγελείς.