«… Έχουμε μόνο μία ζωή πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη. Γιατί άραγε πρέπει να την σπαταλήσουμε προσπαθώντας να προσαρμόσουμε το εγώ μας σε άρρωστα θέλω διεφθαρμένων προσδοκιών μιας σιχαμερής κοινωνίας; Υπάρχουν τόσα πολλά να ζήσουμε, να ανακαλύψουμε, και να επιλέξουμε. Μα γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν; Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όσες ζωές και να είχαμε, πάντα θα επιλέγαμε το περήφανο μονοπάτι της άρνησης; Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στο στρατόπεδο της διαρκούς επίθεσης. Κάθε μας ενέργεια κι ένα σινιάλο μίσους για τον κόσμο τους. Κάθε μας γέλιο, μια βαθιά χαρακιά στο προσωπείο της κοινωνικής μηχανής. Κάθε μας άρνηση μετουσιωμένη σε βόμβες στ’ αμάξια τους και σφαίρες στα κεφάλια τους. Η αλληλεγγύη ή είναι αφορμή για πράξεις ή αλλιώς δεν είναι τίποτα. Όλα είναι στο χέρι μας κι έχει φτάσει η ώρα των επιλογών. Επίθεση και πάλι επίθεση ως την καταστροφή της εξουσίας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ο μονόδρομος της δράσης θα διαρρήξει τα ψηλά τείχη των φυλακών. Ως την ελευθερία…»
Αφιερωμένο στον αναρχικό σύντροφο Σωκράτη Τζίφκα για την περήφανη και αξιοπρεπή στάση που έχει εντός των τειχών και η οποία του «κόστισε» δεκαήμερη απομόνωση στις φυλακές Διαβατών και πειθαρχική μεταγωγή.
Πυρήνας φυλακισμένων μελών Σ.Π.Φ. πρώτης περιόδου FAI-IRF
και ο αναρχικός Θεόφιλος Μαυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου