Πούστης τον πούστη αγαπά, πουτάνα την πουτάνα, κι ο Μήτσος ο κωλομπαράς τους παίρνει όλους σβάρνα

Γράφει ο "Πιτσιρίκος"

Σύμφωνα με τον κ. Κρανιδιώτη, η πολιτική ζωή του τόπου έχει γεμίσει από φλώρους, κουνιστούς και ντιγκιντάγκες, ενώ δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο πως η επικοινωνιακή πολιτική των κομμάτων χαράζεται από ανθρώπους με επίθετα, όπως το «Λούλης».

Οι απόψεις του κ. Κρανιδιώτη αναστάτωσαν τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έτρεξαν αμέσως στην τουαλέτα για να διορθώσουν το μακιγιάζ τους.

Αντιλαμβανόμενος το θόρυβο που προκάλεσε το άρθρο του, ο κ. Κρανιδιώτης επανήλθε και ξεκαθάρισε πως οι δηλώσεις του περί ντιντήδων και αδερφίστικων συμπεριφορών δεν αφορούσαν μόνο τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά όλο το πολιτικό φάσμα (σ.σ. τώρα το έσωσες!).

Μετά από τη νέα δήλωση του κ. Κρανιδιώτη, ο πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε πως όλοι οι βουλευτές θα εξεταστούν με κωλοβυθόμετρο και θα...

 τους γίνει λεύκανση πρωκτού.

Αναστατωμένες, όμως, είναι και οι βουλευτίνες, οι οποίες δήλωσαν πως ο κ. Κρανιδιώτης επέδειξε σεξιστική συμπεριφορά απέναντί τους, αφού ανέφερε χαρακτηρισμούς που αφορούν μόνο το ανδρικό φύλο.

Για να μη μείνουν παραπονεμένες οι βουλευτίνες, ο κ. Κρανιδιώτης –ως τζέντλεμαν και λάτρης του ωραίου φύλου- αναγκάστηκε να κάνει συμπληρωματική δήλωση και τόνισε πως η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει με ντιγκιντάγκισσες, ξεκωλιάρες, καραπουτανάρες και ψωλοτσακίστρες.

Υ.Γ.1 Δεν είναι υπέροχο να φοβούνται οι βουλευτές να κυκλοφορήσουν μόνοι τους στο δρόμο αλλά να ενοχλούνται όταν κάποιος τους χαρακτηρίζει «ντιντήδες»; Πώς θες να σε πει ρε μεγάλε; Κόναν, ο βάρβαρος;

Υ.Γ.2 Οι δηλώσεις του κ. Κρανιδιώτη – ο οποίος φυσιογνωμικά και στην εκφορά του λόγου μου θυμίζει πολύ τον Άδωνι Γεωργιάδη (και να το προσέξει αυτό)- δεν ήταν τίποτα μπροστά στο σύνθημα που φώναζαν πριν από μερικά χρόνια οι Οννεδίτες στον τότε υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη και δεν ήταν άλλο από το αξέχαστο «Γάμησε τον πούστη τον Γιωργάκη, Βουλγαράκη, Βουλγαράκη».

Υ.Γ.3 Ο τίτλος του ποστ είναι από ένα βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου. Δεν θυμάμαι από ποιο βιβλίο είναι – τα έχω διαβάσει όλα.