Ο εικονιζόμενος είναι ο Μάριο Μπούντα (Mario Buda), Ιταλός εργάτης, μετανάστης στην Αμερική και αναρχικός, μέλος της ομάδας του Λουίτζι Γκαλεάνι (Luigi Galleani) στην οποία ανήκαν και οι Σάκκο και Βαντσέττι (Sacco & Vanzetti). Από πολλούς μελετητές φέρεται να είναι ο σχεδιαστής και εκτελεστής της πρώτης επίθεσης με όχημα παγιδευμένο με εκρηκτικά και μάλιστα στο κέντρο της Νέας Υόρκης, στις 16 Σεπτεμβρίου του 1920, πέντε ημέρες αφ’ ότου οι Σάκκο και Βαντσέττι συνελήφθησαν και τους ασκήθηκε δίωξη για ένοπλη ληστεία χρηματαποστολής μετά φόνου, κατηγορία η οποία παρά τα σαθρά επιχειρήματα της εισαγγελίας και το παγκόσμιο κύμα συμπαράστασης, έμελε να τους οδηγήσει στην εκτέλεση επτά χρόνια αργότερα.
Ο φερόμενος ως δράστης, Μάριο Μπούντα ή Μάικ Μπόντα ή “Μυταράς” (εξαιτίας της μεγάλης του μύτης), οδήγησε ένα κάρο που έσερνε ένα γέρικο άλογο στη γωνία Γουόλ Στρήτ και Μπρόουντ, στην καρδιά του Μανχάταν, μπροστά ακριβώς από το πολυώροφο μέγαρο της Τράπεζας J. P. Morgan
(εσχάτως γνωστή και εν Ελλάδι από το σκάνδαλο των ομολόγων) και πολύ κοντά στο περίφημο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Στο κάρο υπήρχαν κρυμμένα 45 κιλά δυναμίτης συνδεδεμένα με ένα ρολόι και πακεταρισμένα μαζί με 220 κιλά ατσάλινα καρφιά και κομματάκια σιδήρου, τα οποία τη στιγμή της έκρηξης θα λειτουργούσαν ως θραύσματα. Ο ωρολογιακός μηχανισμός ήταν ιδιαίτερα εξελιγμένος για την εποχή του. Ο δράστης, αφού παράτησε εκεί το κάρο, εξαφανίστηκε γρήγορα και στις 12.01 το μεσημέρι μια ισχυρότατη έκρηξη ταρακούνησε όλο το Μανχάταν, αφήνοντας έναν τεράστιο κρατήρα, 38 νεκρούς και 400 τραυματίες, το 12ώροφο κτίριο του Morgan φλεγόμενο και γειτονικά κτίρια σοβαρά κατεστραμμένα.
Την επομένη της έκρηξης, που σοκάρισε όλη την Αμερική, βρέθηκε κολλημένη σ’ ένα δρόμο πιο κάτω, μια ανακοίνωση που έλεγε:
“Θυμηθείτε! Δεν θα σας ανεχτούμε άλλο. Ελευθερώστε τους πολιτικούς κρατούμενους αλλιώς θα πεθάνετε όλοι”
και υπογραφή:
“Αμερικάνοι Μαχητές Αναρχικοί”.
Οι διωκτικές αρχές θεώρησαν ότι εντόπισαν από πού προέρχονταν οι δράστες της επίθεσης και ξεκίνησαν ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των αναρχικών εργατών.
Για την ιστορία, ο Μάριο Μπούντα κατάφερε να διαφύγει και να εγκαταλείψει τις ΗΠΑ. Γύρισε στην Ιταλία όπου συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα εναντίον του Μουσολινικού καθεστώτος. Πιάστηκε για την πολιτική του δράση το 1927 μετά από πληροφορίες, που έθεσε στη διάθεση της μουσολινικής αστυνομίας, ο περιβόητος αρχηγός του FBI Έντγκαρ Χούβερ. Στη φυλακή τον επισκέφτηκαν αμερικανοί αξιωματούχοι και τον ανέκριναν για την βομβιστική επίθεση στη Γουόλ Στρήτ. Ο Μπούντα αρνήθηκε κάθε ανάμιξη. Επέζησε και από τις φασιστικές φυλακές και πέθανε στην Ιταλία το 1963.
Βλέπουμε ότι μπορεί η Βαγδάτη να κατέχει σήμερα τα θλιβερά πρωτεία των επιθέσεων με παγιδευμένα αυτοκίνητα, όμως η χρήση αυτού που ονομάστηκε “αεροπορία των φτωχών”, ξεκίνησε (τι ειρωνία!) από την καρδιά της Αμερικής και όχι από “ισλαμοφασίστες φονταμενταλιστές”…
Μια πολύ καλή δουλειά, στην οποία περιγράφει την ιστορία του φαινομένου των βομβιστικών επιθέσεων με οχήματα, από το 1920 μέχρι σήμερα, έχει κάνει ο Αμερικάνος συγγραφέας Μάικ Ντέιβις (Mike Davis), στο βιβλίο του: “BUDA’S WAGON: A Brief History of the Car Bomb”, εκδ. Verso Books
http://eksapodo.wordpress.com/2007/05/03/18/
respect ταπεινά
ΑπάντησηΔιαγραφή