«Βρείτε ένα ρεβόλβερ, κύριε ! Καταλαβαίνει ο κύριος τι του λέω;»

Βρείτε ένα ρεβόλβερ, κύριε. Όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο. Αγοράστε το, πάρτε το ή κλέψτε το. Το ζήτημα είναι ο κύριος να πηγαίνει οπλισμένος. Μήπως κατά τύχη ο κύριος πιστεύει ότι η κοινωνική επανάσταση θα γίνει με σερπαντίνες, όπως τις μέρες του καρναβαλιού; Ο κύριος πιστεύει ότι οι καπιταλιστές θα παραδώσουν τη γη και τις φάμπρικες, όπως παραδίδουν τις κόρες τους στους εκατομμυριούχους; Μήπως είναι ο κύριος τόσο βλάκας ώστε να πιστεύει ότι είναι δυνατή η αρμονία ανάμεσα στ’ αφεντικά και στους εργάτες; Δε βλέπει ο κύριος ότι κάθε μέρα, σε όλα τα μέρη του κόσμου, όταν οι εργάτες απαιτούν κάποια βελτίωση, εμφανίζονται στρατιωτάκια με τουφέκια και μπαγιονέτες; Δεν είδε ο κύριος ότι, στην απεργία των συντρόφων του τραμ, όλος ο στρατός προστάτευε τους προδότες; Καλώς. Αν αυτό συμβαίνει όταν γίνεται μια διαμαρτυρία ή διεκδικείται κάποια βελτίωση, που αν το λογαριάσουμε καλά δεν είναι τίποτα, τι θα συμβεί όταν απαιτήσουμε το δικαίωμα στη γη, στη ζωή, στη λευτεριά; Σκεφτείτε καλά αυτό που σας λέω.

Βρείτε ένα ρεβόλβερ, κύριε, και εξασκηθείτε αρκετά. Φτιάξτε, κύριε, ένα στόχο για να πυροβολείτε. Σχεδιάστε το κεφάλι του Αστορκίσα, του Σανιαρτού, του Γκονσάλο Μπούλνες ή το δικό σας αν προτιμάτε… Πυροβολήστε ξανά και ξανά. Προετοιμαστείτε, κύριε, για την Επανάσταση που ήδη έρχεται. Συμβουλέψτε τους υπόλοιπους συντρόφους σας να κάνουν το ίδιο. Αυτοί που σας μιλούν κύριε για «ειρηνική εξέλιξη» και «αρμονικές λύσεις» με την καπιταλιστική τάξη, σας εξαπατούν, κύριε, με τον χειρότερο τρόπο. Δε βλέπει ο κύριος ότι στη Ρωσία οι εργάτες έπρεπε να οπλιστούν για να ανατρέψουν όλους τους τυράννους; Δε βλέπει ο κύριος πώς ζουν βολικά, απολαμβάνοντας κάθε τύπο άνεσης; Πάνε περισσότερα από 100 χρόνια που ο κύριος ανέχεται ειρηνικά κάθε τύπο εξευτελισμού, και τι πλεονεκτήματα έχει αποκτήσει από τους αφέντες του ο κύριος;

Το θλιβερό χαμόσπιτο στο οποίο ζει ο κύριος και το πληρώνει χρυσό, τις αρρώστιες που εξοντώνουν πρόωρα τον κύριο και τα παιδιά του, τους πολέμους που σπέρνουν την πείνα και τον πόνο στα σπιτικά και τις σφαίρες που δέχεται ο κύριος όταν απαιτεί λίγο φαΐ ή δικαιοσύνη για τη φαμίλια του και τα παιδιά του… Αυτά, όλα αυτά είναι η πληρωμή της αγωνίας και των θυσιών… Πειστείτε, κύριε, μονομιάς.

Βρείτε ένα ρεβόλβερ, κύριε. Όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο. Αγοράστε το, πάρτε το ή κλέψτε το. Το ζήτημα είναι ο κύριος να πηγαίνει οπλισμένος. Όταν η εργατική τάξη, ενσυνείδητη και οπλισμένη, απαιτήσει το δικαίωμά της στη ζωή και στη λευτεριά, τότε θα δει ο κύριος πώς πέφτουν οι θρόνοι και οι τύραννοι. Όσο ο κύριος συνεχίζει να φωνάζει σαν βλάκας στους δρόμους, ζητώντας ψωμί και δικαιοσύνη, τόσο θα βρέχει σφαίρες πάνω στο κεφάλι του.

Τελειώνω. Βρίσκοντας ο κύριος ένα ρεβόλβερ και συμβουλεύοντας και τους υπόλοιπους να προετοιμαστούν για την Επανάσταση, θα δει να αναγεννιέται μια νέα αυγή για τον κόσμο.

Βρείτε ένα ρεβόλβερ, κύριε!





Σαντιάγο 1921.

~ El Amanecer, Φλεβάρης 2012, τ. 5, σ. 5
Το παρόν κείμενο, υπογεγραμμένο με το ψευδώνυμο Χουάν Λεβαδούρα (όπου levadura είναι η μαγιά), δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ελ Κομουνίστα («Ο κομμουνιστής») των αρτοποιών του Σαντιάγο το 1921. Αναδημοσιεύτηκε στο 5ο τεύχος του μηνιαίου αναρχικού περιοδικού Ελ Αμανεσέρ («Η ανατολή»), από το Τσιγιάν της Χιλής. Στο ίδιο τεύχος μπορεί να βρει κανείς (στα ισπανικά) εκτενές αφιέρωμα στην ιστορία του ελευθεριακού κινήματος στη Χιλή. Επισκεφτείτε το ιστολόγιο του αναρχικού περιοδικού εδώ και διαβάστε το τελευταίο τεύχος εδώ.

 http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1373644