Η ηθική και οι «πορνόγεροι»...(απο "Το Ποντίκι")

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Η ευσεβής Σουζάνα, σύζυγος του πλούσιου Ιωακείμ από τη Βαβυλώνα,  αφού έδιωξε τις υπηρέτριές της, έπαιρνε μόνη το λουτρό της, όταν δύο ηλικιωμένοι σάτυροι παρακολουθούσαν κρυφά τη σκηνή. Κατά την αναχώρησή της οι δύο πορνόγεροι την εκβίασαν ζητώντας της να συνευρεθεί μαζί τους, άλλως θα διέδιδαν ότι την είδαν να...

ερωτοτροπεί με άγνωστο νεαρό, ό,τι ατιμωτικότερο δηλαδή για την ενάρετη βιβλική μορφή».

Την ιστορία του πίνακα Susanna and the elders («Η Σουζάνα και οι πορνόγεροι» σε ελεύθερη απόδοση) του Πίτερ Πολ Ρούμπενς (1607-08), ο οποίος κοσμεί αυτό το κείμενο, αλιεύσαμε από το ιστολόγιο Χαρτογράφος. Η διήγηση συνεχίζεται ως εξής:

«Η έντιμη κοπέλα, όταν συνελήφθη, αρνήθηκε με κραυγές απόγνωσης και η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια, όπου η “μοιχός” αντιμετώπισε τη βεβαία, όπως φαινόταν, ποινή του λιθοβολισμού. Τις συνοπτικές διαδικασίες, όμως, διακόπτει έγκαιρα ένας νεαρός ονόματι Δανιήλ, ο οποίος αξιώνει να διαχωριστούν οι δύο μάρτυρες κατηγορίας σε κατά μόνας καταθέσεις, ώστε να γίνει η πρώτη δικονομικώς άρτια αντεξέταση (cross examination) στην ιστορία.

Η μεγαλύτερη αντίφαση στην οποία έπεσαν οι δύο συκοφάντες ήταν ότι το “παράνομο ζευγάρι” εθεάθη κάτω από μια αειθαλή βελανιδιά κατά τον έναν, ενώ κατά τον άλλο στη σκιά του θάμνου ενός μαστιχόδενδρου, δυο δένδρα που ειδικά λόγω μεγέθους δεν μπορείς να τα μπερδέψεις. Δεν άργησε να αποκαλυφθεί η αλήθεια, οπότε οι επίορκοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο ενώ η αρετή της Σουζάνας θριάμβευσε».

Το ότι οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις και μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, αντί να παίξουν τον ρόλο του Δανιήλ, προτίμησαν αυτόν του «πορνόγερου» εξηγεί, σε πολύ μεγάλο βαθμό, το σημερινό κατάντημα της «Σουζάνας». Δηλαδή του ελληνικού λαού. Έστω και αν αυτός – δηλαδή όλοι εμείς – δεν υπήρξε υπόδειγμα πατριωτισμού και εντιμότητας.

Όποιος – είτε πολιτικός είτε τοκογλύφος είτε επαγγελματίας προπαγανδιστής – μπορεί βασίμως να υποστηρίξει ότι η αρετή του υπήρξε αντάξια της βιβλικής Σουζάνας και «ηθικότερη» των υπόλοιπων Ελλήνων όχι, τότε ας καταδικάσει και τον ελληνικό λαό.

Όποιος από τους Φαρισαίους συνέβαλε διά πράξεων ή παραλείψεων στην καταδίκη της Ελλάδας σε καταστροφή και υποδούλωση ακόμη μια φορά στην πολυτάραχη και πολυαίμακτη Ιστορία της θα βρεθεί, ελπίζω, ενώπιον ενός πραγματικού δικαστηρίου – και όχι μόνον ως συκοφάντης.

Ακόμη περισσότερο ελπίζω ότι η τιμωρία του θα είναι παραδειγματική. Όχι απλώς επειδή συνέβαλε σε μια άδικη καταδίκη, αλλά και διότι ο ίδιος επωφελήθηκε από αυτήν.

Μόνο που οι μύθοι εμπεριέχουν πάντα μια αυτονόητη και διδακτική λύτρωση. Σε περιπτώσεις υποδούλωσης ενός λαού η λύτρωση αυτή επέρχεται μόνο με την αυτοθυσία των ηρώων του. Άλλος δρόμος, δυστυχώς, δεν υπάρχει.

Καλές γιορτές...

ΥΓ.: Σύμφωνα με το ίδιο ιστολόγιο, η ιστορία της Σουζάνας γράφτηκε από τον Δανιήλ, «έναν από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης», ο οποίος «έζησε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα υπό την προστασία τόσο του Ναβουχοδονόσορα όσο και του Δαρείου πατρός» και ο οποίος στις «Προφητείες της Αποκαλύψεως», κεφάλαιο 13, μας παραδίδει την παραπάνω ιστορία...

"Το Ποντίκι"