Προβληματισμός...

Η αντικαπιταλιστική προοπτική χτίζεται στο σήμερα

Αυτή τη στιγμή  έχει ανοίξει μια ρωγμή στο πολιτικό σύστημα, όπου για πρώτη φορά απειλεί να εισβάλει ορμητικά ο λαϊκός παράγοντας και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Το ζητούμενο για εμάς να είναι το πώς θα τη διευρύνουμε. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ  εξάντλησε τα περιθώρια άσκησης πολιτικής στο αστικό κοινοβουλευτικό πεδίο, η δύναμή του βρίσκεται ακριβώς έξω από αυτό, και εκεί πρέπει να στραφεί την επόμενη μέρα: στους χώρους δουλειάς, στους χώρους σπουδών, στα κινήματα, και γενικά σε όλον αυτόν τον κόσμο που ενέπνευσε για την ανατροπή. Και αυτό όχι για να πετάξει τη μπάλα στην “εξέδρα του λαού”, αλλά για να αναδείξει την εναλακτική του πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς ως σχεδίου αγώνα και όχι ανάθεσης, και να συμβάλει στη λαϊκή αυτοοργάνωση. Γι΄ αυτό και όχι μόνο δεν πρέπει να αρνηθεί την ευθύνη νέων εκλογών, αλλά πρέπει να διεκδικήσει ανοιχτά αυτές να γίνουν γρήγορα, αξιοποιώντας τον κατακερματισμό του αστικού μπλοκ. 

Σε ένα τέτοιο σχέδιο είναι απαραίτητη η στήριξη των δυνάμεων της επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, όχι για να αναλάβουν υπουργεία, ούτε για να αποκτήσουν κοινοβουλευτικές αυταπάτες, αλλά για έναν απλό λόγο: η ιστορία γράφεται σε συγκριμένο ιστορικό χρόνο, με συγκριμένες κοινωνικές δυνάμεις και όχι στα βιβλία και τις καθαρές ιδέες των κλασικών του μαρξισμού. Αν συμφωνούμε στη διαπίστωση ότι οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αντιληφθούμε και τα καθήκοντά μας. Το ζητούμενο για όσους τοποθετούν τον εαυτό τους στην επαναστατική παράδοση δεν είναι απλώς να προπαγανδίζουν σωστές ιδέες και να περιμένουν να επιβεβαιωθούν μέσα από μία ενδεχόμενη προσαρμογή και αποτυχία του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τους δρόμους που αυτό ανοίγει για τους “από κάτω”, οργανώνοντας τους “αντιθεσμούς” τους και χτίζοντας βήμα βήμα, και σε κάθε συγκριμένη πολιτική μάχη, την κομμουνιστική προοπτική μέσα από τους αγώνες του σήμερα. Διαφορετικά, ο κίνδυνος δεν είναι απλώς να ζήσουμε την τραγωδία ενός σεναρίου βρώμικου 89 ή ενός νέου ΠΑΣΟΚ, αλλά ενός ανανεωμένου αστικού μπλοκ εξουσίας, όπου με μία καθαρόαιμη κυβέρνηση της Δεξιάς στην κορυφή και τους νεοναζιστές στη βάση θα ολοκληρώσει την κοινωνική αντεπανάσταση που ξεκίνησε πρίν δύο χρόνια στα ερείπια του κόσμου της εργασίας και της Αριστεράς.

Άρης Βασιλόπουλος 
REDNotebook