«Οι τράπεζες, ντόπιες και ξένες, ευθύνονται για τη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού… Δεν βρίσκω τίποτε εγκληματικό στις απαλλοτριώσεις τέτοιων εγκληματικών ιδρυμάτων, είτε είναι μέρος μιας πολιτικής επαναστατικής δράσης είτε είναι εξατομικευμένες επιλογές».
Είναι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την απάντηση που είχε δώσει ο Νίκος
Μαζιώτης στην πρώτη αποκλειστική του συνέντευξη στην «Εφ.Συν.», όταν ρωτήθηκε εάν θεωρεί τις ληστείες τραπεζών επαναστατική πράξη.
Με αφορμή την πρόσφατη ληστεία στην τράπεζα στο Δίστομο Βοιωτίας, την οποία οι αρχές αποδίδουν σε «μέλη της ομάδας Μαζιώτη», αξίζει να θυμηθούμε ολόκληρη την τοποθέτηση του φυλακισμένου Νίκου Μαζιώτη που έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του στον Επαναστατικό Αγώνα.
- Kατηγορείσαι για δύο ένοπλες ληστείες τραπεζών. Θεωρείς ότι οι ληστείες τραπεζών είναι επαναστατική πράξη;
Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, οι απαλλοτριώσεις των ληστρικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μπορεί να θεωρηθούν μέρος μιας πολιτικής επαναστατικής δραστηριότητας. Τέτοια περίπτωση είναι οι απαλλοτριώσεις για τη χρηματοδότηση του αντάρτικου, όπως έχει αποδειχτεί. Ιστορικά, όλες οι οργανώσεις αντάρτικου, οι Τουπαμάρος, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η RAF, η Action Direct, έχουν καταφύγει σε απαλλοτριώσεις τραπεζών για να χρηματοδοτήσουν τη δράση τους. Απαλλοτριώσεις τραπεζών έχουν κάνει και οι Ισπανοί αναρχικοί και οι μπολσεβίκοι, ακόμα και οι αντάρτες της 3ης μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού στην Πελοπόννησο, οι οποίοι προέβησαν σε απαλλοτριώσεις υποκαταστημάτων της Εθνικής Τράπεζας στα Καλάβρυτα και στην Αμαλιάδα το 1948 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Οταν όμως οι απαλλοτριώσεις είναι μια εξατομικευμένη επιλογή, ακόμα και αν είναι μια συνειδητή πράξη, τότε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα επάγγελμα που δεν έχει σχέση με πολιτική και επαναστατική δράση, αφού από μόνες τους δεν συνιστούν κοινωνική πολιτική πρόταση. Και σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν αρκετοί από τους κοινωνικούς κρατούμενους, οι οποίοι είναι στη φυλακή για αυτό τον λόγο.
Είτε στη μία εκδοχή είτε στην άλλη, αφού αυτές οι πράξεις δεν στρέφονται κατά απλών πολιτών, αλλά εναντίoν των ληστρικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία με όπλο τη νομιμοποιημένη τοκογλυφία ληστεύουν τους λαούς, παίρνουν τα σπίτια και την περιουσία αυτών που δεν μπορούν να ξεχρεώσουν, τότε δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό.
Με την κρίση που ζούμε οι τράπεζες, ντόπιες και ξένες, ευθύνονται για τη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού. Ευθύνονται για την ανεργία, για την πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζουν. Με την κρίση ολοένα και περισσότερο ο κοινωνικός πλούτος αναδιανέμεται από την κοινωνική βάση και καταλήγει στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πολυεθνικές τράπεζες, κάποιες από τις οποίες ήταν κάτοχοι του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού χρέους, ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας, ελέγχοντας το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας και του εμπορίου.
Δεν βρίσκω λοιπόν τίποτε εγκληματικό στις απαλλοτριώσεις τέτοιων εγκληματικών ιδρυμάτων είτε είναι μέρος μιας πολιτικής επαναστατικής δράσης, είτε είναι εξατομικευμένες επιλογές. Χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες όσον αφορά τις συγκεκριμένες κατηγορίες που μου αποδίδονται για δύο απαλλοτριώσεις ληστρικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι εφόσον ήμουν στην παρανομία, δεν θα μπορούσα να δουλέψω ως μισθωτός εργαζόμενος. Η επιβίωσή μου αναγκαστικά εξαρτιόταν από τέτοιου είδους απαλλοτριώσεις».
* Ολόκληρη η συνέντευξη του Νίκου Μαζιώτη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου