Στο γιο του (το ίδιο ερώτημα μια ζωή)

Στον κόσμο γιατί σ’ έφερα; Αν μου μοιάσειςκυνηγημένος θα ’σαι ολοζωήςή νύχτα σκοτωμένος (πέμπτος όροφος)θα σαλτάρεις στο δρόμο «διαλαθών» απ’ το παραθυράκι τ’ αποπάτου, ή μ’ αλλουνούς «εις τον συνήθη τόπον»θα σε καρφώσουν άγνωστον μ’ αγνώστουςμε χέρια ελληνικά ντουφέκια ξένα,χωρίς όνομα, πώς και πού. Οι προδότες θ’ απαγορεύουν και τα κόλλυβά σας. Αν όμως δε μου μοιάσεις, η ντροπήκαταδικιά μου θα ’ναι, όχι δικιά σου.Καταδότης, τσολιάς και μπλοκαδόρος,όσο βουλιάζεις στα σκατά, άλλο τόσο θα βγαίνεις καθαρός και τιμημένος. Κι άμα την κάνει ο οχτρός την Προδοσιάκαθεστώς, θα ’σαι πρώτος: και Θρησκείακαι Νόμος και Ιστορία και Λόγος. Κι ότανοι κανονιές γιορτάζουν των Ελλήνων την Αρετή, συ θα ’σαι ο Υπερέλλην!