ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
Συνέντευξη στον Γιώργο Στάμκο
Κύριε Οικονομόπουλε, το όνομα σας έχει συνδεθεί με την αντι-απαγόρευτική κίνηση και ειδικά με την αποποινικοποίηση των Ναρκωτικών. Γιατί είστε υπέρ της νομιμοποίησης της χρήσης Ναρκωτικών;
Σύμφωνα με την αντίληψή μου, η λογική ερώτηση που εγώ θα σας έκανα θα ήταν αντίστροφη: «Γιατί είστε υπέρ της καταστολής της χρήσης κάποιων ψυχοτρόπων ουσιών –παπαρούνες, κάνναβη, μανιτάρια, κόκα κ.α.– που εχρησιμοποιούντο χιλιάδες χρόνια τώρα, χωρίς προσωπικές και κοινωνικές διαταραχές, μέχρι την Απαγόρευσή τους;» «Μα», θα μου πείτε, «τα παράνομα ψυχότροπα (‘’Ναρκωτικά’’) απαγορεύονται, γιατί προξενούν βλάβες στους καταναλωτές τους και στην κοινωνία». Εδώ, αγαπητέ μου, βρίσκεται ο πυρήνας του ψέματος, ενός ψέματος που δημιουργεί τη ναρκωτική πλάνη της Απαγόρευσης!
Ας τα δούμε, όπως είναι: Τα ψυχότροπα –ουσίες που αλλάζουν τη συνείδηση– είχαν στο διάβα της ιστορίας, σημαντική ευεγερτική επίδραση στη θεραπεία των ασθενειών και στην πολιτιστική λειτουργία διάφορων λαών. Η χρήση τους –χωρίς απαγορεύσεις– αυτορυθμιζόταν κοινωνικά και ακόμα και οι καταχρήσεις δεν επηρέαζαν την κοινωνική λειτουργία. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι άλλο αποτέλεσμα έχει η χρήση κι άλλο έχει η κατάχρηση. Και φυσικά οι όποιες διαταραχές προκαλούνται από την κατάχρηση δεν θα πρέπει να αποδίδονται στη χρήση.
Όλοι οι κίνδυνοι και οι βλάβες, που οι απαγορευτές ψευδόμενοι συνειδητά, αποδίδουν στη χρήση, είναι αποτέλεσμα μόνο της απαγόρευσής τους. Οι διαταραχές υγείας και οι θάνατοι, από την άγνοια και νοθεία της παρανομίας. Το παράνομο εμπόριο και η εξάπλωσή του, από τα τεράστια κέρδη που δημιουργεί το κυνηγητό της χρήσης. Η καταστολή, η εγκληματικότητα, η τρομοκρατία, το γέμισμα των φυλακών, οφείλονται στην ποινικοποίηση της χρήσης, κατοχής και προμήθειας κάποιων ψυχοτρόπων, που ονόμασαν «ναρκωτικά».
Για να σταματήσουν όλα αυτά τα δεινά που δημιούργησε και γιγάντωσε η Απαγόρευσή τους, ζητάμε την επανανομιμοποίηση των ψυχοτρόπων και τη ρύθμιση της χρήσης τους σε καθεστώς διαφάνειας, γνώσης και υγειονομικού ελέγχου, πάντα σε σχέση με την επικινδυνότητά τους.
Πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχει διάκριση ανάμεσα στα λεγόμενα «μαλακά» (κάνναβη κ.α.) και στα «σκληρά» (ηρωίνη κ.α.) ναρκωτικά, σε σχέση με τη νομιμοποίησή τους;
Υπάρχουν ψυχότροπες ουσίες που η χρήση τους προκαλεί ελάχιστη ή καθόλου βλάβη στον ίδιο τον καταναλωτή –με επικρατέστερη ανάμεσά τους την Κάνναβη και τα μανιτάρια. Άλλες που η κατάχρησή τους μπορεί να προκαλεί βλάβη στον ίδιο τον καταναλωτή, όπως οπιούχα, κοκαΐνη κ.α. και τρίτο αυτές που η κατάχρησή τους προκαλεί βλάβη, τόσο στους χρήστες όσο και στην κοινωνία, όπως το Αλκοόλ και τα Διεγερτικά. Όπως είναι λογικό, η πολιτεία θα έπρεπε να ασχολείται με τις ουσίες της τρίτης περίπτωσης, οι θεραπευτές με τις ουσίες της δεύτερης και οι καλλιτέχνες με τις ουσίες της πρώτης! Αντί γι’ αυτό, έχουμε το παράλογο να είναι νόμιμο το Αλκοόλ –ουσία απείρως βλαπτικότερη στην κατάχρησή της από την κάνναβη– και παράνομη η κάνναβη, να δημιουργείται τεχνητός προθάλαμος της Ηρωίνης. Επανανομιμοποίηση των φυσικών ψυχοτρόπων όπως η κάνναβη, σημαίνει νομιμοποίηση της χρήσης, κατοχής και προμήθειας προς ιδία χρήση. Σημαίνει αντιμετώπιση με όρους κυκλοφορίας Αλκοόλ και με καλλιέργεια προς ιδία χρήση. Τα χημικά ψυχότροπα, όπως: ηρωίνη, κοκαΐνη, σπίντ, τριπάκια κ.α. χρειάζονται έναν κοινωνικό έλεγχο, που εστιάζεται στην εκπαίδευση και στην θεώρησή τους σαν φαρμάκων, που ανήκουν στην αρμοδιότητα της Ιατρικής, της Φαρμακολογίας και της Ψυχολογίας και όχι της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης. Ή όπως; Λέει το στιχάκι:
«Τι να κάνουμε με τα Ναρκωτικά;
Στα νοσοκομεία να ‘ναι,
Οι εμπόροι να πεινάνε
Και τα ‘’δέντρα’’ στα μπαλκόνια, φυσικά!»
Ποια θεωρείτε όμως πως είναι η καλύτερη στρατηγική
αντιμετώπισης της εξάρτησης από ουσίες, όπως είναι η ηρωίνη; Υπάρχει
κατάλληλη και αποτελεσματική θεραπευτική μέθοδος;Η αντιμετώπιση των εξαρτητικών ουσιών μπορεί να γίνεται τόσο προληπτικά όσο και θεραπευτικά. Προληπτικά με τη διάλυση της «αίγλης» που τους δίνει η παρανομία και με το χτύπημα της διάδοσης που προωθεί το παράνομο κέρδος. Θεραπευτικά, με την αντιμετώπιση του Στερητικού Συνδρόμου και την διασφάλιση μίας περιόδου, ενός και περισσοτέρων χρόνων, χωρίς υποτροπή. Με την εμπειρία μας, έχουμε διαπιστώσει ότι η συστηματική χρήση του ανταγωνιστή Naltrexone, δίδει σίγουρα ευκαιρία για αξιοποίηση του χρονικού διαστήματος, που μένει ο απεξαρτούμενος –η χωρίς υποτροπή.
Γιατί όλη η επιτυχία μιας απεξάρτησης, στηρίζεται στο αίσθημα αυτοδυναμίας και αυτοεκτίμησης που μπορεί ν’ αναπτυχθεί στο διάστημα χωρίς υποτροπή –που θέλουμε να είναι όσο γίνεται μεγαλύτερο. Αυτό, το πετυχαίνουμε με την «Ασπίδα», όπως λέμε τη Naltrexone, και τη συνεργασία με την οικογένεια ή τους συμπαραστάτες, που τη χορηγούν.
Πως αντιμετωπίζεται η ψυχολογική εξάρτηση από τις ουσίες;
Όσο ο απεξαρτούμενος μένει χωρίς υποτροπή, στη φάση της ψυχικής στέρησης και εξάρτησης, μπορεί να γίνει αυτό που λέμε «αλχημιστική μεταστοιχείωση» και οι δυνάμεις της προσωπικότητας που συμβολικά σαν γράμματα, έφτιαχναν τη λέξη: Λ-Α-Θ-Ο-Σ να ανοικοδομηθούν σαν Α-Θ-Λ-Ο-Σ. Η διαδικασία αυτή είναι μακριά, επίπονη και πολλές φορές αγωνιώδης και απελπιστική. Εμείς συμπυκνώνουμε τον προσανατολισμό της προσπάθειας στο σύνθημα: «Εμπρός για Αυτοδύναμη “Μαστούρα”!», που σημαίνει να πετυχαίνουμε τις καταστάσεις της ευφορίας, ασφάλειας, άνεσης κ.α. –που ψάχναμε στα «ναρκωτικά»– αυτοδύναμα, με δραστηριότητες και συνθήκες που «αλλάζουν το κεφάλι» χωρίς drugs. Και λέμε επίσης: «Ο Πολιτισμός και η Άσκηση: κλειδιά στην Απελευθέρωση».
Τελικά η ολοκληρωτική απαγόρευση και καταστολή, που ακολουθεί το ελληνικό κράτος στο ζήτημα των ναρκωτικών βοηθά ή όχι στην αντιμετώπιση του προβλήματος;
Η απάντηση είναι: «ολοφάνερα όχι μόνο δεν βοηθά αλλά το γιγαντώνει, όπως βλέπουμε από την κατακόρυφη αύξηση όλων των παραμέτρων του προβλήματος». Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Γιατί, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, τα προβλήματα, προσωπικά και κοινωνικά, δεν δημιουργούνται τόσο από τα ίδια τα ψυχότροπα όσο από την παράλογη απαγόρευσή τους. Θα μπορούσαν, τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις «σωτηριακές» ηθικολογίες της Απαγόρευσης να διακριθούν σε δύο κατηγορίες: Α) Οικονομικά και Β) Πολιτικά:
Α) Ένα κεφάλαιο, 450 δισ. ευρώ το χρόνο, κυκλοφορεί μόνο από την ίδια την απαγόρευση. Τράπεζες, Εταιρείες, Ιδρύματα, Διωκτικοί, Δικαστικοί, Σωφρονιστικοί, Θεραπευτικοί και Διοικητικοί μηχανισμοί και κέντρα, Εγκληματικές Συμμορίες, Παράνομα Δίκτυα παραγωγής και διακίνησης και στην έσχατη βαθμίδα, παραγωγοί, μοιράζονται αυτό το τεράστιο ποσό που έχει τη δυνατότητα να διαφθείρει σημαντικά κάθε νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, ώστε ν’ αναπαράγεται συνεχώς με τη διατήρηση του τωρινού συστήματος.
Β) Το πολιτικό συμφέρον, που εξυπηρετείται με την Απαγόρευση είναι η εφαρμογή και η αποδοχή της πολιτικής φιλοσοφίας κάθε εξουσίας: Ότι οι πολίτες είναι ανίκανοι να αυτοκαθοριστούν, να αυτοπροστατευτούν και να αυτορυθμιστούν, γιατί είναι πολίτες-βρέφη, και σαν τέτοιοι έχουν ανάγκη από τους «βρεφοκόμους», δηλαδή την εξουσία, που θα τους προστατεύσει με την τρομοκρατία της Απαγόρευσης. Η δημιουργία τεχνητών κινδύνων που δημιουργεί η καταστολή και η εγκληματοποίηση μίας πράξης (χρήση, κατοχή, προμήθεια), που χιλιάδες χρόνια γίνονταν χωρίς προβλήματα και βλάβες, είναι η απαραίτητη δικαιολογία για την ύπαρξη των «σωτήρων-βρεφοκόμων». Και ναρκώνει τους πολίτες με την αποδοχή της ανικανότητάς τους για Αυτορύθμιση, της ανικανότητάς τους να κάνουν το σωστό γι’ αυτούς, και την αποδοχή της τρομοκρατίας, σαν μέσω πειθούς.
«Να αποφασίζουν οι “ειδικοί”, αντί για μας, γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα το καλό μας», είναι το μήνυμα που περνάει μέσα από την απαγόρευση των ψυχοτρόπων, που λένε «Ναρκωτικά». Και όταν κάποιος ενήλικας πολίτης αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να αυτορυθμίσει την υγεία του παρά μόνο μέσα από την τρομοκρατία και την απειλή, αποδέχεται ότι δεν μπορεί ν’ αποφασίσει σωστά για τίποτα. «Εμείς μόνο ξέρουμε το σωστό για τη συνείδησή σας και θα σας το επιβάλλουμε» είναι ο πολιτικός αφορισμός της εξουσίας που εφαρμόζεται με την Απαγόρευση.
Πολλοί υποστηρίζουν πως τα Ναρκωτικά, εκτός από επικίνδυνα για την υγεία, οδηγούν στην παθητικοποίηση και την αποπολιτικοποίηση της νεολαίας. Ποια είναι η άποψή σας;
Υπάρχουν ουσίες που αυξάνουν την αδιαφορία, όπως είναι τα οπιούχα και κατασταλτικά και άλλες, που μπορεί ν’ αυξήσουν την κοινωνικοποίηση, το «λύσιμο των μπλοκαρισμάτων» και τα ενδιαφέροντα, όπως κάποιες δόσεις Αλκοόλ ή Κάνναβη ή διεγερτικών. Η συμμετοχή της Κάνναβης στη διαμόρφωση της αμφισβήτησης τις δεκαετίες 1960 και 1970 είναι ιστορικά αποδεδειγμένη. Άλλο τόσο αποδεδειγμένη είναι η συμμετοχή της Ηρωίνης στην παθητικοποίηση και εξουδετέρωση του αμφισβητησιακού πνεύματος. Αυτό όμως, που προκαλεί την περιθωριοποίηση και αποπολιτικοποίηση, δεν είναι τόσο η δράση των ουσιών, όσο οι συνθήκες κυνηγητού και αρρώστιας που δημιουργεί η απαγόρευσή τους. Ένα παράδειγμα, είναι ο Μοράλες –πρόεδρος της Βολιβίας–, που υπήρξε νόμιμος καλλιεργητής και χρήστης κόκας χωρίς αυτό να εμποδίζει την συνδικαλιστική και πολιτική του δράση!
Στα τέλη της δεκαετίας 1960 η CIA εξαπέλυσε της περιβόητη «Επιχείρηση Χάος» κατά του αντιπολεμικού και ροκ κινήματος στις Η.Π.Α., με τη διοχέτευση –μέσω της Μαφίας– μαζικής ποσότητας νοθευμένης ηρωίνης στις πιάτσες. Αποτέλεσμα: αρκετοί «επικίνδυνοι» ροκ σταρ να πεθάνουν «ξαφνικά» από υπερβολική δόση κ.α. Σας έχει περάσει ποτέ από το νου ότι τα Ναρκωτικά ίσως να χρησιμοποιούνται και ως πολιτικό όπλο;
Η εξουδετέρωση των πολιτικά ανήσυχων και εξεγερμένων νεαρών γίνεται με ένα σύνθετο πλέγμα: Ουσιών, Καταστολής, Παραπληροφόρησης, Στέρησης, Εκμετάλλευσης, Τρομοκρατίας. Γίνεται με νοθευμένη Ηρωίνη, με δίκες, με φυλακίσεις και εξαθλίωση των ανυπάκουων και μη προσαρμοζόμενων νέων. Η σκοτεινή και εγκληματική ατμόσφαιρα της παρανομίας είναι πιο τοξικό δηλητήριο από την ίδια την Ηρωίνη.
Στις 29 Απριλίου του 2008 πέθανε σε ηλικία 102 ετών ο Δρ. Άλμπερτ Χόφμαν, ο «πατέρας του L.S.D.», ο οποίος το 1943 ανακάλυψε την πιο ισχυρή ψυχοτρόπο ουσία όλων των εποχών. Το L.S.D. έγινε αμέσως το «αγαπημένο παιδί» της CIA, και χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα στα πλαίσια του προγράμματος MKULTRA, πριν περάσει στα χέρια ανήσυχων ψυχολόγων, όπως ο Τίμοθι Λίρι και πυροδοτήσει την έκρηξη της λεγόμενης Ψυχεδελικής Κουλτούρας. Υπάρχει όντως σχέση του L.S.D. με τη CIA αλλά και την εμφάνιση της «κουλτούρας της αμφισβήτησης» κατά τη δεκαετία του 1960;
Ο στόχος των διαχειριστών της εξουσίας είναι η διαμόρφωση της συνείδησης των πολιτών, με τρόπο τέτοιο, ώστε να ελέγχονται και να κατευθύνονται. Έτσι, οι ουσίες που μπορούν να αλλάξουν ριζικά τη συνείδηση, στάθηκαν από την αρχή, αντικείμενο έρευνας και στη συνέχεια απαγόρευσης από τον «Μεγάλο Αδελφό». Το L.S.D., από τα ψυχότροπα με τη δυνατότητα της μεγαλύτερης ή βαθύτερης αλλαγής Συνείδησης, είχε μια τέτοια ιστορία. Χρησιμοποιήθηκε για μια δεκαπενταετία τουλάχιστον (1953-1968) στο σχέδιο MKULTRA της CIA, για τη δημιουργία κατασκόπων, που θα αντέχουν στην ανάκριση ή αντίθετα για πετυχημένες ανακρίσεις στην αντικατασκοπία. Όταν διαπιστώθηκε ότι δεν χρησίμευε για κάτι τέτοιο αλλά ότι αντίθετα οι καταναλωτές του, έμπαιναν σε καταστάσεις συνείδησης που μπορούσαν να τους αλλάξουν τις αξίες ζωής και τη κοσμοθέαση ή και να τους τρελάνουν παροδικά, αποφασίστηκε ν’ απαγορευθεί. Ήδη, η επίδρασή του σε καλλιτεχνικούς χώρους και σ’ αυτούς της «αναζήτησης» είχε εκδηλώσει ένα αυξανόμενο φαινόμενο δημιουργικότητας στις τέχνες –με πρώτη τη Μουσική–, στην ψυχολογία και στη φιλοσοφία. Συνηθισμένα αισθήματα με το L.S.D. είναι αυτά της αδελφότητας, ή ενότητας και αυτά της ύπαρξης κι άλλων πραγματικοτήτων, αισθήματα που οδηγούν το πρώτο σε ανθρωπιστικές δραστηριότητες και το δεύτερο σε αναζήτηση αυτογνωσίας ή σε ψυχώσεις. Είναι σαν ένας φακός, να φωτίζει και να ξυπνάει τις ασυνείδητες δυνάμεις του ψυχισμού και εκεί ανάλογα με την προσωπικότητα, τις συνθήκες και τους συμπαραστάτες, εμφανίζεται η «Κόλαση» ή ο «Παράδεισος». Και όσο λειτουργούσε νόμιμα με την ερευνητική διάθεση σε ακαδημαϊκούς και καλλιτεχνικούς κύκλους, έδωσε την ψυχεδελική κουλτούρα –από το «ψυχή-δηλώνω»: ψυχεδελικός. Με την απαγόρευσή του, έγινε μέσο φυγής για χιλιάδες ανήσυχα άτομα με αποτέλεσμα ψυχώσεις και διαταραχές, που θα δικαιολογούσαν την καταστολή.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια της αρχαιότητας έχουν σχέση με τα ψυχεδελικά οράματα που έβλεπαν οι μυημένοι έπειτα από κατανάλωση ψυχοτρόπων ουσιών, όπως ο μύκητας ερισυβώδης όλυρας (Claviceps purpurea);
Το L.S.D. σχετίζεται χημικά και δραστικά με την Ερυσιβώδη Όλυρα που προέρχεται από παράσιτα των Δημητριακών. Ο G. Wasson, ο Al. Hofmann και ο C. Ruck, ένας εθνομυκητολόγος, ένας χημικός και ένας αρχαιολόγος αντίστοιχα, στο βιβλίο τους: L.S.D. Ο Δρόμος για την Ελευσίνα (1978) τεκμηριώνουν με στοιχεία την ερμηνεία τους ότι ο «κυκεώνας» ήταν τα μαγικά αλκαλοειδή της ερυσιβώδους όλυρας. Το ποτό, που οι μυηούμενοι των Ελευσίνιων ελάμβαναν και που σχετιζόταν με τα «φάσματα» και τις εικόνες που εμπειρίωναν, δεν ήταν κάτι το περίεργο ή σπάνιο στα μυστήρια. Σ’ όλους τους λαούς από την αρχαιότητα, η χρήση των ψυχεδελικών ή «Ενθεογενών» γινόταν σε τελετές «εκ-στασης» ή «μύησης» σε πιο μεγαλύτερες αλήθειες ή γνώσεις, με στόχο τη βελτίωση ή «ιεροποίηση» του μυηούμενου. Αυτό συνέβαινε γιατί η δράση των φυσικών ψυχοτρόπων –τύπου L.S.D. ενεργοποιεί εκείνους τους νευροδιαβιβαστές στον άνθρωπο που σχετίζονται με τα όνειρα και τις «πνευματικές» εμπειρίες. Έτσι, η βίωση των «άλλων πραγματικοτήτων» επιβεβαίωνε τις πνευματικές διδασκαλίες και καθιστούσε τους μυηούμενους «αυτόπτες».
Όπως είναι γνωστό, οι «πνευματικές» εμπειρίες, δηλαδή οι εμπειρίες άλλων διαστάσεων, χωροχρόνου, επίγνωσης, ζωής, δημιουργούνται με δύο τρόπους. Ο ένας είναι η αυτορύθμιση των νευροδιαβιβαστών, με ασκήσεις, νηστείες και τεχνικές αυτοσυγκέντρωσης, οραματισμού και προσευχής. Ο άλλος, είναι με –μετά από προετοιμασία– χρησιμοποίηση «συμμάχων» που θα ετερορυθμίσουν τους νευροδιαβιβαστές. Γι’ αυτό έχουμε μεγάλη κοινότητα περιγραφών ανάμεσα στις πνευματικές εμπειρίες είτε δημιουργήθηκαν αυτοδύναμα είτε με «συμμάχους».
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη διαφορά της χρήσης του «κυκεώνα» στην Ελευσίνα απ’ τους μυημένους για μια φορά στη ζωή τους, με την κατάχρηση των «τριπακίων» ή του XTC σε πάρτι, που μπορούν να οδηγήσουν σε αποργάνωση τους χρήστες. Προσωπικά, έχοντας εμπειρία και των δύο τρόπων «πνευματικής αλλαγής», θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα τον Αυτοδύναμο, αυτόν που μας κάνει ικανούς ν’ ανθίσουμε τις δυνατότητές μας για αυτοδύναμη «μαστούρα», χωρίς την εξάρτηση σε συμμάχους.
Υπήρξατε ιδρυτικό μέλος της Ρ.Α.Κ. (Ριζοσπαστική Αντιαπαγορευτική Κίνηση), που πήρε μέρος στις Ευρωεκλογές του 1999, συγκεντρώνοντας 25.000 ψήφους. Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της κίνησης και με ποιον τρόπο πιστεύατε πως θα μπορούσατε να προωθήσετε τις θέσεις του σε μία κοινωνία όπου προωθείται η απαγορευσιμότητα;
Το Ρ.Α.Κ. υπήρξε μια προσπάθεια για πληροφόρηση και συνειδητοποίηση των πολιτών, πάνω στην τραγωδία του «πολέμου των ναρκωτικών», αλλά προσάραξε στα αβαθή και οι καπετάνιοι το άφησαν σαν πλοίο-φάντασμα. Πιστέψαμε πως η αντιαπαγορευτική εκπροσώπηση στη Βουλή, θα βοηθούσε τη λύση του προβλήματος, πράγμα για το οποίο σήμερα αμφιβάλω.
Είναι έτοιμη η σημερινή ελληνική κοινωνία, που συνηθίζει να πετά «κάτω από το χαλί» όλα τα σοβαρά προβλήματα, να αποδεχθεί τη νομιμοποίηση και την ελεύθερη χρήση των ναρκωτικών ουσιών;
Η πληροφόρηση και η γνωστοποίηση της απλής αλήθειας ότι: «τις βλάβες δεν τις δημιουργούν τα ‘’Ναρκωτικά’’ αλλά η απαγόρευσή τους» είναι το πιο επιτακτικό καθήκον για αλλαγή της απαγορευτικής νοοτροπίας στην κοινωνία. αυτής που χτίζουν τόσα χρόνια με ψεύδη, παραποιήσεις και απόκρυψη της αλήθειας, οι υποστηρικτές της: οι τρομοκρατημένοι πολίτες και οι διαχειριστές του οικονομικού και πολιτικού κέρδους, που προκύπτει από την απαγόρευση.
Συχνά έχετε βρεθεί ενώπιον δικαστηρίων για την ιατρική βοήθεια που παρέχετε σ’ εξαρτημένα άτομα. Αντί να αποποινικοποιηθεί η χρήση των ναρκωτικών ουσιών και να πάψουν να διώκονται οι ασθενείς-χρήστες, μήπως ποινικοποιείται πλέον και η θεραπεία των χρηστών, με μοναδικούς ωφελημένους τους εμπόρους ναρκωτικών και τους μηχανισμούς καταστολής;
Στον αγώνα μας για τη διάδοση της αλήθειας και τη μείωση των εξαρτήσεων μας έχουν επιτεθεί και διώξει πολλές φορές. Αυτό, που τους ενοχλεί περισσότερο είναι οι θεραπευτικές μας επιτυχίες, που προσπαθούν να τις περιορίσουν με ανυπόστατες διώξεις και οικονομικό πόλεμο. Αυτά όμως δε μας μειώνουν την ορμή στην προσπάθεια για μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία. Το 2004 δημιουργήθηκε ο ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α. για να δράσει τόσο προληπτικά όσο και θεραπευτικά στις Φαρμακοεξαρτήσεις. (Γι’ αυτό όμως σε άλλο τεύχος)
Στις 2 και 3 Μαΐου πραγματοποιήθηκε το 4ο Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ –στο οποίο ο ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α. ήταν συνδιοργανωτής– στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών που, ανάμεσα στ’ άλλα, προωθεί και τη νομιμοποίηση της χρήσης της Κάνναβης. Με βάση την εμπειρία σας όλα αυτά τα χρόνια πως βλέπετε να εξελίσσεται η αντιαπαγορευτική κίνηση στην Ελλάδα; Προχωρεί ή υποχωρεί;
Στις αρχές Μαΐου 2008 έγινε στη Γεωπονική Αθηνών το 4ο Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ με επίκεντρο το διαχωρισμό της Κάνναβης από την Ηρωίνη και τη νομιμοποίησή της πρώτης. Είναι μόνο μια μορφή διεκδίκησης, ένας τρόπος παρουσίασης, ένας δρόμος ανάμεσα σε πολλούς άλλους, καλλιτεχνικούς, θεραπευτικούς, νομικούς και εκπαιδευτικούς, που θα μπορούσαν να ελευθερωθούν προς την αλήθεια, που υπάρχει χιλιάδες χρόνια: Ότι κάθε άνθρωπος είναι ο μόνος ιδιοκτήτης της συνείδησής του και θα έπρεπε να μην αφήνει να ετεροκαθορίζεται από άλλους είτε ανθρώπους, είτε νόμους, είτε «συμμάχους»!
Τι μπορούμε, τελικά, να κάνουμε;
Μόνον οι διαχειριστές της εξουσίας θέλουν μια κοινωνία, που οι πολίτες της είναι ετεροκαθοριζόμενοι στην ικανοποίηση των αναγκών και επιθυμιών τους. Γι’ αυτό και δόλια, δημιουργούν τις συνθήκες της εξάρτησης και του ετεροκαθορισμού, με την «εκστρατεία κατά» ορισμένων ψυχοτρόπων, διαφημίζοντας έτσι, όχι μόνο αυτά που απαγορεύουν (π.χ. ηρωίνη, καπνός, ψυχοφάρμακα μαζικής παραγωγής), που μαζί με τα βιομηχανικά αντικείμενα «ευτυχίας», συναποτελούν τη σύγχρονη κοινωνία κατανάλωσης ονείρων –μιας που η πραγματικότητα δεν είναι καταναλώσιμη.
Σ’ αυτή την κοινωνία των ανθρώπων-μηχανών, που λειτουργούν με τεχνητή χαρά, το μόνο που μπορούμε να αντιτάξουμε είναι η δημιουργία αυτοδύναμων συνθηκών, χωρίς εξάρτηση στα αλλότρια, είτε αντικείμενα είναι αυτά, είτε ουσίες, είτε «ειδικοί» που αποφασίζουν για μας. Καθήκον δύσκολο, αλλά αναγκαίο και επιτακτικό, αν πιστεύουμε ακόμη ότι η ελευθερία και ανεξαρτησία της Συνείδησης, είναι το τελευταίο οχυρό που μας μένει, στον αγώνα για μια αληθινά ανθρώπινη Ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου