Τραγούδι για την Ελλάδα της κρίσης

«Τα περιστέρια με τις αντιασφυξιογόνες μάσκες στο λίκνο της Δημοκρατίας»

«Δύο κεραυνοί ήρθαν στο δωμάτιο μου, δώρο από τον Δία»
«Ο Δίας γελάει, είναι από τα δακρυγόνα, με ρωτάει πώς είμαι, του λέω Δία μη ρωτάς»

«Οι κεραυνοί μου είναι χαρά που μου έδωσε ο Δίας, και στο λίκνο της Δημοκρατίας ακόμα και τα περιστέρια φοράνε αντιασφυξιογόνες μάσκες»

«Στην Αθήνα η νεολαία κλαίει από τα δακρυγόνα, αλλά εγώ μαυρίζω στην πισίνα του ξενοδοχείου μου»

«Οι άνθρωποι δεν επιστρέφουν, τους βλέπω τα βράδια να κοιμούνται και κλαίνε ακατάπαυστα, όχι από τα δακρυγόνα… αλλά γιατί είμαστε χαμένοι πια…»