Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014
Δήλωση Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γουρνά
Ο Νίκος Ρωμανός δεν δίνει απλώς μια μάχη για μια εκπαιδευτική άδεια. Ο αγώνας του δεν είναι ένας προσωπικός αγώνας. Πάνω στις νεανικές του πλάτες, αυτές που σμιλεύτηκαν από τη φλόγα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του '08, ακουμπούν οι πόθοι όλων εκείνων που αντιστέκονται, αλλά και όσων δεν τολμούν ακόμα ν' αντισταθούν. Ολων εκείνων που τσάκισε και τσακίζει η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του Μνημονίου.
Ο αγώνας του Νίκου είναι αγώνας όλων μας. Με τη θαυμαστή στάση και το ήθος του τιμά την επαναστατική παράδοση και δείχνει το δρόμο του αγώνα, που είναι δύσκολος, σκληρός, αλλά ωραίος. Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, στιγμή τη στιγμή, αντιμέτωπος με το βαρύ τίμημα που έχουν οι πραγματικοί αγώνες, αυτοί που φέρνουν τη νίκη και την ελπίδα. Γι' αυτό και συγκινεί και συνεγείρει και ξεσηκώνει το σεβασμό, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη, που διαρκώς ογκώνονται και αγκαλιάζουν ολόκληρη την κοινωνία. Γι' αυτό ο Νίκος έχει ήδη νικήσει.
Σήμερα, 6 Δεκέμβρη, τη μέρα που το κράτος δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, και όλες τις μέρες και τα χρόνια μέχρι σήμερα, που δολοφονεί τα όνειρα όλων των νέων, ο Νίκος Ρωμανός δείχνει πώς παίρνουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Ολοι σήμερα στο δρόμο.
Αλληλεγγύη στον Νίκο Ρωμανό, αλληλεγγύη σ' όσους παλεύουν.
Ως ελάχιστη συμπαράσταση, σήμερα 6 Δεκέμβρη θα αρνηθούμε να μπούμε στα κελιά. Θα βρισκόμαστε νοερά δίπλα στον Νίκο, δίπλα στους συναγωνιστές στο δρόμο.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Κώστας Γουρνάς
Ειδική πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού
6 Δεκέμβρη 2014
Ο αγώνας του Νίκου είναι αγώνας όλων μας. Με τη θαυμαστή στάση και το ήθος του τιμά την επαναστατική παράδοση και δείχνει το δρόμο του αγώνα, που είναι δύσκολος, σκληρός, αλλά ωραίος. Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, στιγμή τη στιγμή, αντιμέτωπος με το βαρύ τίμημα που έχουν οι πραγματικοί αγώνες, αυτοί που φέρνουν τη νίκη και την ελπίδα. Γι' αυτό και συγκινεί και συνεγείρει και ξεσηκώνει το σεβασμό, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη, που διαρκώς ογκώνονται και αγκαλιάζουν ολόκληρη την κοινωνία. Γι' αυτό ο Νίκος έχει ήδη νικήσει.
Σήμερα, 6 Δεκέμβρη, τη μέρα που το κράτος δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, και όλες τις μέρες και τα χρόνια μέχρι σήμερα, που δολοφονεί τα όνειρα όλων των νέων, ο Νίκος Ρωμανός δείχνει πώς παίρνουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Ολοι σήμερα στο δρόμο.
Αλληλεγγύη στον Νίκο Ρωμανό, αλληλεγγύη σ' όσους παλεύουν.
Ως ελάχιστη συμπαράσταση, σήμερα 6 Δεκέμβρη θα αρνηθούμε να μπούμε στα κελιά. Θα βρισκόμαστε νοερά δίπλα στον Νίκο, δίπλα στους συναγωνιστές στο δρόμο.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Κώστας Γουρνάς
Ειδική πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού
6 Δεκέμβρη 2014
ξυπνάμε.....
Ακολουθεί το κείμενο της 5ης ΕΛΜΕ:
«Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε από σφαίρες αστυνομικού στην αγκαλιά του παιδικού του φίλου Νίκου.
Ο έφηβος Νίκος, ο Νίκος Ρωμανός, διάλεξε ένα δικό του προσωπικό τρόπο να συγκρουστεί με ένα κράτος δολοφόνων, που τροφοδοτείται από μια κοινωνία απάθειας, αδιαφορίας και συνενοχής. Ταυτόχρονα, εξαντλώντας τα περιθώρια που παρέχει το σκληρό, ταξικό σύστημα εκπαίδευσης, που εμείς οι καθηγητές και οι γονείς σας αντιμετωπίζουμε μαζί σας, ο Νίκος έγινε φοιτητής.
Από τον Φλεβάρη του 2013, που συνελήφθη για ληστεία στον Βελεβενδό Κοζάνης, επανηλειμένα βασανίστηκε, κακοποιήθηκε βάναυσα από τους ανθρωποφύλακες συναδέλφους του δολοφόνου του φίλου του, του Αλέξη.
Όλο αυτό το διάστημα της φυλάκισης και των κακοποιήσεων, ο Νίκος αρνήθηκε να προσκυνήσει. Κράτησε ψηλά το κεφάλι, αντιστάθηκε, έφτυσε στα μούτρα τους βασανιστές του και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, που φτάνουν μέχρι και τον «αγωνιστή» Πρόεδρο της σημερινής «Δημοκρατίας».
Για τον λόγο αυτό, το κράτος των δολοφόνων τον τιμώρησε με έναν ακόμα τρόπο, που παραβιάζει τους ίδιους του τους νόμους: Του στέρησε το δικαίωμα στις εκπαιδευτικές άδειες, μην αφήνοντάς του την παραμικρή χαραμάδα ανάσας στις απάνθρωπες συνθήκες που ζει. Ούτε αυτή η τιμωρία τον τσάκισε. Από τις 10 του Οκτώβρη ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο στοιχειώδες δικαίωμά του στη μόρφωση.
Έτσι, το κράτος των δολοφόνων αποφάσισε, έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του φίλου του Αλέξη, να οδηγήσει και τον Νίκο στο θάνατο, απορρίπτοντας την αίτησή του.
Η στάση του κράτους απέναντι στον Νίκο Ρωμανό, συμβολίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη στάση του Συστήματος, που αυτό το κράτος εκπροσωπεί, απέναντι στη σημερινή νεολαία, σε εσάς, στα παιδιά μας:
Το ίδιο κράτος που δολοφόνησε τον Αλέξη, που βασανίζει και οδηγεί στον θάνατο το Νίκο, είναι το κράτος που κλείνει σχολεία, που απολύει δασκάλους, σχολικούς φύλακες και καθαρίστριες. Το κράτος των Τραπεζιτών και των «τραπεζών θεμάτων», που επιχειρούν να βάλουν ταφόπλακα στα όνειρα και στις ανάγκες σας, οδηγώντας σας στην ανεργία, σε μια ζωή μίζερη και χωρίς δικαιώματα, με σκυμμένο κεφάλι. Είναι το ίδιο το κράτος, που σας κλείνει πονηρά το μάτι, με τους ένστολους υπάλληλους ή συνεργαζόμενους ναζί νταήδες του λέγοντάς σας: «Αν θέλεις να έχεις κάποιες πιθανότητες σωτηρίας, γίνε το ίδιο βάρβαρος με εμάς».
Εμείς οι καθηγητές της Ε΄ ΕΛΜΕ θεωρούμε ότι, άσχετα από τη γνώμη που ο καθένας μπορεί να έχει για τις προσωπικές επιλογές αντίστασης του Νίκου Ρωμανού, η αφαίρεση των μορφωτικών του δικαιωμάτων είναι απαράδεκτη και πρέπει να ανατραπεί. Απαιτούμε άμεση αποκατάσταση των δικαιωμάτων αυτών. Στεκόμαστε στο πλάι κάθε μαθητή μας, που διεκδικεί, φτάνοντας να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, το αυτονόητο δικαίωμα στη γνώση και στη μόρφωση.
Φίλοι μαθητές, βοηθήστε να σωθεί ο Νίκος και να κερδίσει το στοιχειώδες ίδιο με το δικό σας δικαίωμα στη μόρφωση και στη ζωή. Η αλληλεγγύη για τη σωτηρία της ζωής του Νίκου είναι αγώνας και για τη δική σας ζωή και μόρφωση.
Όταν η Τυραννία είναι Νόμος, η εξέγερση δεν είναι απλά ο τρόπος ζωής, που έχει το περισσότερο νόημα. Όπως διδάσκουν ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας, γίνεται ΚΑΘΗΚΟΝ.»
«Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε από σφαίρες αστυνομικού στην αγκαλιά του παιδικού του φίλου Νίκου.
Ο έφηβος Νίκος, ο Νίκος Ρωμανός, διάλεξε ένα δικό του προσωπικό τρόπο να συγκρουστεί με ένα κράτος δολοφόνων, που τροφοδοτείται από μια κοινωνία απάθειας, αδιαφορίας και συνενοχής. Ταυτόχρονα, εξαντλώντας τα περιθώρια που παρέχει το σκληρό, ταξικό σύστημα εκπαίδευσης, που εμείς οι καθηγητές και οι γονείς σας αντιμετωπίζουμε μαζί σας, ο Νίκος έγινε φοιτητής.
Από τον Φλεβάρη του 2013, που συνελήφθη για ληστεία στον Βελεβενδό Κοζάνης, επανηλειμένα βασανίστηκε, κακοποιήθηκε βάναυσα από τους ανθρωποφύλακες συναδέλφους του δολοφόνου του φίλου του, του Αλέξη.
Όλο αυτό το διάστημα της φυλάκισης και των κακοποιήσεων, ο Νίκος αρνήθηκε να προσκυνήσει. Κράτησε ψηλά το κεφάλι, αντιστάθηκε, έφτυσε στα μούτρα τους βασανιστές του και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, που φτάνουν μέχρι και τον «αγωνιστή» Πρόεδρο της σημερινής «Δημοκρατίας».
Για τον λόγο αυτό, το κράτος των δολοφόνων τον τιμώρησε με έναν ακόμα τρόπο, που παραβιάζει τους ίδιους του τους νόμους: Του στέρησε το δικαίωμα στις εκπαιδευτικές άδειες, μην αφήνοντάς του την παραμικρή χαραμάδα ανάσας στις απάνθρωπες συνθήκες που ζει. Ούτε αυτή η τιμωρία τον τσάκισε. Από τις 10 του Οκτώβρη ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο στοιχειώδες δικαίωμά του στη μόρφωση.
Έτσι, το κράτος των δολοφόνων αποφάσισε, έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του φίλου του Αλέξη, να οδηγήσει και τον Νίκο στο θάνατο, απορρίπτοντας την αίτησή του.
Η στάση του κράτους απέναντι στον Νίκο Ρωμανό, συμβολίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη στάση του Συστήματος, που αυτό το κράτος εκπροσωπεί, απέναντι στη σημερινή νεολαία, σε εσάς, στα παιδιά μας:
Το ίδιο κράτος που δολοφόνησε τον Αλέξη, που βασανίζει και οδηγεί στον θάνατο το Νίκο, είναι το κράτος που κλείνει σχολεία, που απολύει δασκάλους, σχολικούς φύλακες και καθαρίστριες. Το κράτος των Τραπεζιτών και των «τραπεζών θεμάτων», που επιχειρούν να βάλουν ταφόπλακα στα όνειρα και στις ανάγκες σας, οδηγώντας σας στην ανεργία, σε μια ζωή μίζερη και χωρίς δικαιώματα, με σκυμμένο κεφάλι. Είναι το ίδιο το κράτος, που σας κλείνει πονηρά το μάτι, με τους ένστολους υπάλληλους ή συνεργαζόμενους ναζί νταήδες του λέγοντάς σας: «Αν θέλεις να έχεις κάποιες πιθανότητες σωτηρίας, γίνε το ίδιο βάρβαρος με εμάς».
Εμείς οι καθηγητές της Ε΄ ΕΛΜΕ θεωρούμε ότι, άσχετα από τη γνώμη που ο καθένας μπορεί να έχει για τις προσωπικές επιλογές αντίστασης του Νίκου Ρωμανού, η αφαίρεση των μορφωτικών του δικαιωμάτων είναι απαράδεκτη και πρέπει να ανατραπεί. Απαιτούμε άμεση αποκατάσταση των δικαιωμάτων αυτών. Στεκόμαστε στο πλάι κάθε μαθητή μας, που διεκδικεί, φτάνοντας να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, το αυτονόητο δικαίωμα στη γνώση και στη μόρφωση.
Φίλοι μαθητές, βοηθήστε να σωθεί ο Νίκος και να κερδίσει το στοιχειώδες ίδιο με το δικό σας δικαίωμα στη μόρφωση και στη ζωή. Η αλληλεγγύη για τη σωτηρία της ζωής του Νίκου είναι αγώνας και για τη δική σας ζωή και μόρφωση.
Όταν η Τυραννία είναι Νόμος, η εξέγερση δεν είναι απλά ο τρόπος ζωής, που έχει το περισσότερο νόημα. Όπως διδάσκουν ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας, γίνεται ΚΑΘΗΚΟΝ.»
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)